1 Mei, dag van de arbeid en dat betekent meestal zalig niets doen...
Na een deugddoende nachtrust en een smakelijk ontbijtje trekken we onze stiebels aan om even tot aan de aangekondigde brocante markt te gaan in St remy. Fidel is niet overenthousiast want de kilometers van de laatste wandelingen hangen blijkbaar nog in zijn lijf.
Van op een paar honderd meter van het stadscentrum horen we een muzikant op zijn gitaar tokkelen en neemt de drukte gestaag toe. Voorlopig zien we geen brocante of antiekdingen buiten wijzelf. We komen nu op de ring rond het stadje en het valt ons op dat de weg afgespannen is met rood/witte linten en dat de gendarmerie talrijk op post is. Hier is iets gaande...? Sporadisch staat er een kraam met wat nieuw soortig antiek maar het is niet de brocantemarkt die we verwachtten. We wandelen het geboortehuis van Nostradamus, de grote ziener, voorbij, en zijn even wat weg uit de drukte. Een speakerin maakt hels lawaai en brabbelt er op los, waaruit we opmaken, dat "iets" om 11.00u zal starten en dat best iedereen zich achter de linten houdt. Wat er te gebeuren staat weten we nog niet en we apen maar de andere mensen na en gaan ook langs de kant van de weg staan wachten. Het is nu 11.00u voorbij en plots horen we harde knallen. Een groep jonge gasten met knallende zwepen in de handen vormen een stoet en animeren de omstaanders met hun lawaai. Ze zijn gekleed in de traditionele klederdracht van de streek en lijken zich goed te amuseren. Beter alleszins dan met een GSM op de zetel te liggen stinken. Een paar tientallen meter daarachter vormt zich een stoet met ezels en muildieren in elk formaat. De menners, opnieuw in klederdracht van 1900, zien er kleurrijk uit en lachen en zwaaien naar de omstaanders. De parade, want ondertussen is het ons duidelijk geworden wat er gebeurt, gaat zo verder en de ene folkloristische groep na de andere volgt. We genieten van de ambiance en de teleurstelling van de gemiste brocante markt is al vergeten. We wandelen nog wat rond en houden het na de middag voor bekeken en wandelen op het gemak richting camping, om vervolgens na ons middageten aan een uitgebreide siësta te beginnen en ons te storten op het meegebrachte leesvoer. Ik lees de laatste bladzijden over de slag van de Ardennen eind 1944 en de beschrijving van de manier waarop Hitler, tegen de adviezen van de ervaren generaals ingaat. Niet te geloven hoe zulke slimme mensen zich lieten doen van een derderangs korporaaltje die het toevallig goed kon uitleggen... Soit,...
Ik prepareer het avondeten (gebakken zalm met tagliatelle en ratatouille erbij). Ingrid neemt de afwas voor haar rekening en zo glijden we de avond in. De merels houden nu eindelijk hun klep en het wordt stil en rustig op de camping. De nacht lonkt.

Lekker geslapen, We rollen rond 08.30u uit onze tram en stellen vast dat zon zich verstopt achter een grijs wolkendek. Het is absoluut niet koud en we gaan ons douchen. Bij het ontbijt piept de zon al even door en een half uur later hebben we het al bijna weer te warm.
We beslissen om even tot in Salon de Provence te rijden. Het is zo'n 30km van hier en het is zeker 30 jaar geleden dat we er nog waren. Veel herinneringen buiten een eigenaardige combinatie van een boom en een fontein hebben we er niet meer van.
We vetrekken en rijden al snel door een prachtig landschap, de route touristique des Baux genaamd. De weg is smal en slingert zich door het forêt domaniale de St Remy de Provence. Nu en dan kruisen we een laagvliegende camionette maar meer verkeer is er niet. We rijden Salon binnen en worden hier wél verrast door de drukte. Een parkeerplekje vinden zal de kunst worden vrezen we. Aan het station is er een betaalparking maar die ligt toch al vrij ver van het oude stadsdeel al is er blijkbaar wel een shuttle dienst voorzien. We hebben geluk en vinden plots een mooi plekje. Omdat het weekend is hoeven we tot 16.00u niet te betalen. Die tijd is voor ons ruimschoots voldoende om een hapje te eten en een beetje rond te wandelen. Ok moeten we met onze viervoeter een beetje rekening houden. Lange wandelingen zijn aan hem niet meer besteedt. Jammer maar het is zo.
We proberen de positie van onze parkeer plek op te slaan op de GSM en vertrekken richting oude stad. Op het eerste marktplein is er al een drankenfoor aan de gang. We lopen via een rode loper tussen de kraampjes en wanen ons even belangrijk. Het plein ziet er vrij recent uit en dat is nu niet echt waarvoor we komen. We stappen verder en we zien dat de terrassen vol lopen. We willen graag lunchen en zoeken een geschikt plekje, in de schaduw en met een ligplekje voor Fidel. We vinden een trendy zaakje van jonge mensen en bestellen er ons eten. Fidel krijgt een koffiemok met fris water en hij kijkt me aan alsof hij wil zeggen, baas is dat al wat ik krijg...? Hij slobbert alles in snel tempo op en vleit zich onder tafel en zal het komende halfuur niet meer bewegen. Ingrid bestelt een salade met kip en ikzelf een steak. Het is lekker maar ook niet meer.. We rekenen af en wandelen het oude centrum binnen. Mijn oog valt op een bordje waarop men een oude zeepfabriek aankondigt. We nemen een kijkje en ik wordt oop slag terug gekatapulteerd naar mijn studententijd waar we ooit in de chemielessen zélf zeep moesten zieden en analyseren. De aroma's en geuren alsook de verschillende manieren waarop zepen worden gemaakt interesseren mij en ik geraak terug in de ban van de scheikunde, ooit mijn studierichting voor ik in de plastiek verzeilde. De huidige eigenaar komt goeiedag zeggen en verklaart op zijn eerste communie zieltje dat alles hier volledig naturel gebeurt en dat er geen synthetische moleculen bij te pas komen. Alle aromaten en vetten zijn puur natuur en de bereiding volledig artisanaal. Je ziet dit ook aan de vorm van de verkochte zeepjes. Geen strakke blokjes maar duidelijk met de hand gesneden ruwe zeep, à la façon van de wereldbefaamde savon de Marseille uit moeders tijd. De lavendeloliegeur slaat in mijn neus en we laten ons verleiden tot het kopen van een paar flesjes lekker geurende handzeep.
We zetten ons tochtje verder en niet veel verder zie ik de boom/plant/fontein waarvan eerder sprake, staan. En ja hij ziet er nog even speciaal uit. Het water wordt opgepompt en stroomt langs een soort kruin naar beneden. In de vijver onderaan zwemmen goudvissen. We nemen wat foto's en worden aangetrokken door de oude stadspoorten die naar de burcht van Salon leiden. We wagen ons aan de beklimming want er is blijkbaar een evenement met dieren en vee aan de gang in de binnenplaatsen van de burcht. Aan de poort gekomen wijst een goed geklede dame er ons op dat hondjes vandaag uitzonderlijk niet toegelaten worden. Mij niet gelaten en Ingrid trekt er met haar camera obscura alleen naar binnen en ik wacht met onze Fidel rustig op de trappen tot ze klaar is.
Ondertussen is het al na 15.00u en zoeken we nog brood en onze auto op. We slingeren ons terug tot op de camping en gaan dan stilletjes nog wat genieten van de zon, nog wat lezen én de caravan wat opkuisen want morgen plannen we om terug noordwaarts te keren. We zien wel of we in één ruk naar Tielt rijden of als we er nog een overnachting bij lappen. We hebben thuis nog van alles te doen en anders moeten we ons teveel haasten vooraleer alles weer op orde ligt. We rijden ook liever op een zondag dan in de week, want op zondag zijn er geen vrachtwagens. We vermoeden alleen dat er nog mensen van ons gedacht zullen zijn en de grand retour van het verlengde weekend zullen aanvatten....we zien het wel.

Ik hoop dat mijn vertelsels je enigszins hebben kunnen boeien. Altijd leuk om jullie reacties te lezen in elk geval. Wellicht tot een volgende gelegenheid en hou het gezond!! doehoei
Franky Ingrid en Fidelleke

Geschreven door Ingridfranky.onderweg