Met een verplaatsing in het achterhoofd dan maar niet te laat uit bedje gerold. Het was toch wel super stil in het centrum van een gigantische stad zoals Valencia is. Gisterenavond zowat een half uur zonder stroom gezeten. Na controle van de eigen plongs en een kijkje op ons terras naar boven bleek het overal donker. No worries, de Spanjaard van dienst lost dit wel op. Plots flikkert de tv weer en we hebben weer licht. Ondertussen is Ingrid Fidel even gaan "luchten" en konden we naar bed.
Na de dagelijkse routines en het schrijven van het reisverslagje van de dag voordien ruimen we alles netjes op en klappen de valiezen dicht. Het was er niet slecht verblijven alleen jammer van de parkeergelegenheid. We waren er quasi zeker van dat àls we onze auto hadden verplaatst voor een uitstapje we deze nooit meer vlakbij hadden kunnen parkeren, niet gratis maar ook niet betalend. Alles is constant volzet. Nog even de huisbaas verwittigd van ons vertrek en we waren weg.
Het plan was om met de auto, de haven van Valencia te bezoeken en we begeven ons in de drukte. De gps werd ingesteld op de modernste wijk van Valencia die zowat raakt aan de haven. We rijden vlot maar geconcentreerd van het ene rond punt met 4 of 5 rijlanen naar het andere. De scooters crossen ons langs alle kanten voorbij en je kan je het niet permitteren om even niet op te letten. We komen langzaam het moderne stadsdeel dichterbij en de bijzondere architectuur springt ons in het oog. Blijkbaar, zo weet mijn slimme bijrijder te vertellen, zijn vele gebouwen van dezelfde hand van de architect die het stationsgebouw van Luik ontworpen heeft. Als het maar over staties gaat eeh....;-). We rijden dit moderne stadsdeel in en rijden voorbij de modernistische gebouwen met veel bogen en gaanderijen. We komen al snel aan de haven en dit is een ander verhaal. Op sommige plaatsen net en verzorgd (waar de grote jachten liggen, op ander plaatsen ei zo na een stort. We rijden ons een paar keer vast en moeten demi tour doen. De echte vissershaven hebben we niet gevonden en het was ondertussen bijna middag. Tijd om een nieuw adresje voor te schotelen aan de Gps dame.
Het adres in Guademar del Segura wordt ingeput, het plekje waar we een maandlang gaan verblijven en gaan uittesten of het verblijven van langere periode in een zonrijke omgeving wel iets voor ons zou zijn. We houden wel van zon en goed weer maar we kunnen onze families zo moeilijk missen. Testkees dus...
We rijden van de ene verkeerswisselaar naar de andere en raken stillaan op de weg naar Alicante die we ettelijke kilometers moeten volgen. Het verkeer slingert langs de kust en hier en daar door een berg(je). Het rijdt vlot maar slingeren aan 120 per uur en met de vele vrachtwagens rond ons lijkt het soms iets te snel te gaan. De wegen zijn goed aangelegd en voorzien op de grote massa in het vakantie seizoen, dat is wel duidelijk. Plots rijden we even verkeerd en zien we dat de gps ons door "ongekend" gebied stuurt. De snelweg werd hier verlegd en is blijkbaar nog niet opgenomen in de recentste GPS versie in onze GPS. We stoppen even om te tanken en te piessen en rijden dan door. We raken terug "op de rechte" en fietsen verder met gezwinde tred. We rijden bekende steden zoals Benidorm, Elche, enz voorbij en naderen goed. We hadden afgesproken om een tijdje voor aankomst contact op te nemen met de sleuteldienst. We doen dit en krijgen een uiterst vriendelijke vlaamse dame aan de foon. We spreken af om 13.15u ter plekke, eten doen we wel ter plekke.
We schuiven dichter en rijden een nieuwe verkaveling binnen waar alles op elkaar lijkt. Een ware doolhof en we zoeken on suf, want het adres waar de dame van de gps ons aflevert lijkt niet juist. We gaan dan maar af op de straatbordjes en we vinden uiteindelijk ons plekje inclusief de dame die ons opwacht en hartelijk begroet. Ze begeleidt ons naar boven via de lift en komen aan in een fonkelnieuw appartement. Alles is wit en het licht is schitterend. Alles is nieuw, we hebben drie slaapkamers, twee ruime badkamers en een gigantisch terras boven op het dak. Hier kun je met opslorpen van vitamine D uit zonlicht letterlijk uit je"dak gaan". Na het voldoen wat formaliteiten verlaat de dame ons en we bekijken alles nog eens goed en op het gemak. Voor ons is er een gigantische bouwwerf en dat is wel een minpuntje. Er wordt serieus gebouwd aan de afwerking van deze urbanisatie. Er moeten hier nog veel vakantiegangers bijkomen blijkbaar. Jammer ook dat deze bouwwerf het prachtige zicht op het zoutmeer ontneemt vanuit ons appartement. Ik hoop dat de eigenaars dit geweten hebben anders zal mens zich serieus gejost voelen... Zoals gezegd, het boventerras is gigantisch en overdekt het gehele appartement. Er is een buitenkeuken, zitlounge en zelfs een gas barbecue. We testen de zetels eens uit en vinden al snel een plekje uit de wind. Ook Fidel lijkt zijn draai het wel te vinden. We eten een hapje met de overschotjes van gisteren.
Ingrid pakt de valiezen uit en ik probeer de tv op de vlaamse zenders te zetten wat zeer goed lukt. Ik zet alle klokken juist op de oven en microgolf en controleer het gerief in de keuken. Dat lukt hier wel.
De koelkast is akelig leeg en we besluiten om een warenhuis op te zoeken voor wat proviand. We gaan deze avond op het gemak zelf iets klaarmaken en passen onze boodschappen hierop aan. We rijden een paar kilometer en vinden een ruime winkel met alle voorzieningen. We doen onze inkopen en eten vanavond een patatje met kipfilet en erwtjes. Altijd lekker. Fidel past goed op de auto en in een half uurtje zijn we voorzien.
De rest van de avond verloopt rustig, we koken, eten en hangen in onze zetel. Het wordt wat fris in huis en we zetten de verwarming op. Het blijkt al snel dat de voorziening om het appartement te verwarmen een ruim onvoldoende moet meekrijgen. De warmtepomp slaagt er niet in om de temperatuur boven de 21 graden te krijgen, wat naar onze normen als "fris" bestempeld wordt. We doen dan maar een pulleke aan en nestelen ons onder een sjargeke.. Vandaag geen stroomuitval en we kruipen in ons bedje. Een beetje bezorgd want het bed voelt aan als een plank. Zo een harde matras zijn we niet gewoon en we vrezen allebei dat we morgen gaan opstaan met een stok in onze rug. Echter deze morgen niks van datte... fris als een vers gewassen onderlijfje opgestaan. De rug voelt goed aan en we zijn uitgerust. oef.
Zopas, lekker ontbeten aan een Spaans stokbroodje met zelfgemaakte kersenconfituur en vers fruitsap. Fidel gaan luchten en ons goed gedouched in een spiksplinternieuwe douche met regendouche.
Vandaag gaan we rond de middag even Torrevieja besnuffelen, daar wellicht iets eten en dan vers brood halen voor vanavond. Verder... siesta en een boekske lezen. Veel anders zal er de komende dagen niet te vertellen zijn vrees is. Ook moeten we regelmatig eens de zee opzoeken zodat onze zeehond ook zijn hartje kan ophalen.
Allee tot later ne kjee!

Geschreven door Ingridfranky.onderweg