Na enkele rustige dagen, genietend van het prille Spaanse lentezonnetje en met als gevolg een rode kop... rijden we vandaag naar Santa Pola, een kuststadje op zo'n 30km van ons huis. Via de grote weg en onder assistentie van madam GPS rijden we in de richting van ons doel. We dwarsen de hectaren grote zoutmeren en zien de grote hopen zout opdagen. Zout is blijkbaar naast het kweken van het citrusfruit én het toerisme één van de belangrijke economische troeven van deze streek.
Eerlijk... de streek rond de kust waar we nu al een dikke week vertoeven, trekt op niet veel. Mocht het zonneke hier niet zo uitbundig schijnen, het jaar rond, dan halveert de toeristische activiteit onmiddellijk. We passeren de ene urbanisatie na de andere en elke compound komt een beetje "getto" achtig over. De huurders of eigenaars zitten er als een puit op ne kluit op elkaar, achter een hoge haag of een metalen afsluiting van de zon te genieten. Al moeten we zeggen dat het opvalt hoe kalm het momenteel is.
Binnen een paar weken rijden we door het binnenland richting La Mancha en dan verder door naar Madrid en we hebben toch wel heel zware verwachtingen.
Soit, dat zien we morgen dan wel weer, zou Meneer de Uil zeggen.
We naderen dus het vissersdorpje of -stadje genaamd Santa Pola. Vrij vlotjes rijden we richting dijk en vinden er een geschikt parkeerplekje. We hebben ondertussen geleerd, witte lijnen, gratis parkeren, blauwe lijnen... te betalen. We stappen uit en wandelen richting strand. De appartementen zijn er opvallend genoeg niet zo hoog als we verwacht hadden en zorgen voor een open en lichtrijke sfeer. De jachthaven ligt vlak voor ons uit en paalt direct aan de vissershaven waar momenteel iedere visser van zijn siësta geniet. We wandelen langs de vissersboten op één van de muren in de haven. Fidel snuffelt zich zot en verschiet zich een bult door een agressief overvliegende zeemeeuw. Gezien de muur doodloopt op een vuurtoren(tje) zijn we verplicht van op onze stappen terug te keren langs dezelfde weg. We krijgen honger, het is ruim één uur voorbij en ons Yoghurt ontbijt is blijkbaar al verteerd. Vlak op de hoek is er een proper uitziend etablissement waar we een plekje mogen uitkiezen waar we willen. Visgerechjes zijn hier de specialiteit hoor ik Sergio zeggen.
Fidel zoekt een schaduwplekje onder de tafel en wij bestellen iets om te drinken. De ober brengt me een uit de kluiten gewassen biertje en Ingrid probeert een locale witte wijn uit.
Ik bestel een telloor gefrituurde visselkes die we professioneel ontdoen van kop en staart en hetgeen ertussen zit eten we met veel smaak op. Ik serveer en kopje aan Fidel die met veel flair zijn kopje wegdraait. Ik een vissenkop opeten... zie da van hier...
Iets later krijgt Ingrid een bord met hierop een mooi gebakken solleke en ikzelf bestelde een stuk zwaardvis, beiden met patatas frittas. Simpel op het bord met een stukje citroen en een paar plukken andijvie salade (niet direct mijn voorkeur). We smoeffelen alles binnen, het is lekker. Er wordt afgerekend en we zetten onze wandeling verder.
We passeren de vismijn en een paar vissers laden een paar plastiekbakken uit met hierin een mengeling van vis en ijsblokken. Ik zeg een paar bakken en als dat de opbrengst is van een ganse nacht vissen dan hoop ik voor hen dat er betere dagen komen. We wandelen de tweede muur langs de vissersboten op en passeren een laadkade waar er honderden zakken vol zout staan te wachten om geladen te worden op één of andere boot. Op het einde staat een blauwe vuurtoren en wordt omringd door een batterij vispersen. De twee hobby vissers zijn druk bezig met het verversen van hun aas en met ingooien. Veel vis zie ik evenwel niet boven sleuren.
We keren terug op onze stappen en beslissen om nog een kreemke te lekken. Aan één van de vele gelateria's kopen we een paar lekker uitziende ijsbollekes. We zijn vlak bij de auto en op het gemak rijden we terug huiswaarts. Onderweg stoppen we bij de Lidl en kopen we vers brood en middag eten voor morgen. De rest van de namiddag spenderen we op ons zon terras en genieten van het spel van de torenkranen en pneumatische beitels aan de overkant van de straat. De bouwwoede is nu volop losgeslagen, crisis... hier niet...
tot later eens.

Geschreven door Ingridfranky.onderweg