Helabatjes!
Trouwe volgers konden al lezen dat het met onze kleine krullenbol (Fidel bedoel ik dan ;-) ) eigenlijk niet zo goed ging en we beslist hadden om twee dagen bij te boeken op de camping aan de rand van Rome waar we verleden weekend vertoefden, zodat we hem de nodige rust konden gunnen om te herstellen.
Aanvankelijk leek het beter te gaan en begon hij wat gebakken kip te eten maar het bleef moeilijk. Hij slaapt de ganse dag, wankelt en trilt op zijn pootjes als hij naar buiten wil en heeft nog steeds last van sproeipoep.
Omdat we geen risico wilden nemen met deze oude knakkert namen we ons dan voor om de plannen nogmaals aan te passen en de terugreis noordwaarts vervroegd te maken om aldus snel bij onze vertrouwde dierenarts op consult te kunnen gaan.
Het idee om in trapjes naar huis te komen en nog wat tijd te spenderen in Toscane en misschien zelfs aan de côte-d'azur, bergen we op en we kiezen voor de optie om zo snel mogelijk terug in Tielt te zijn. De rest loopt allemaal niet weg. Daarenboven geven ze heel slechte weersvoorspellingen door in Noord Italië. Een mens moet weten wat belangrijk is in het leven en dat is op dit moment het welzijn van Fidel.
We rusten nog een dag je uit op woensdag en zullen op donderdag de rit in één ruk afhaspelen. Het moet doenbaar zijn om de bijna 1800km van Rome tot in Tielt met twee chauffeurs af te rijden.
Fidel slaapt onrustig in de nacht van woensdag op donderdag en we doen amper een oog dicht. Om 06.00u is het mooi geweest en duiken we één na één de douches in.
We bouwen alles af, eten een snelle hap en om 07.45u verlaten we Rome.
Het vlot goed en het verkeer wil mee. We houden een strak tempo aan en bekijken de route. Waze stuurt ons via Zwitserland en we volgen het advies. Tegen de vroege namiddag laten we Italië achter ons en trekken we de Zwitserse grens over. Een verplicht vignet van 44 euro wordt ons dierbaar bezit, dat nauwgezet aan de grens door de douaniers wordt gecontroleerd.
Ik neem alvast eens contact op met onze dierenarts om al een afspraak vast te leggen. Een telefoontje die me achteraf gezien zo'n 60 euro kost... Nooit aan gedacht dat Zwitserland niet bij de Europese unie zit en geen roaming contract heeft met telenet. Ook Omie krijgt een melding (wegens 1 whatapp-je met beeld) dat haar op 60 euro gezette limiet overschreden werd. We hadden het eerst niet door maar plots werkte Waze niet meer en werd duidelijk dat telenet ingegrepen had. Weer iets geleerd, dus... voor de reizigers, wees voorzichtig in Zwitserland.
We rijden verder door het prachtige Zwitserland en duiken de ene tunnel na de andere in richting de Gotthard van 17 km lang. Het volgende land wat we nemen is Duitsland met zijn Zwarte woud en de Moezel streek alwaar de flessen moezelwijn hangen te rijpen. Het begint te duisteren als we Frankrijk binnenrijden en de péages volgen elkaar in sneltempo op. We bollen aan een goed tempo en Fidel ligt vreedzaam te pitten op de achterbank, zich nergens van bewust. We stoppen enkel voor een hapje en een pieske en verliezen weinig tijd. De vrachtwagens zoeken hun overnachtingsplaats op en dat maakt het rijden voor ons nog zo aangenaam. Alleen ergens stoppen wordt nu moeilijk, alle parkeerplekken op de parkings staan tsjokvol. We bollen verder, bereiken Luxemburg en snel daarna de Belgische schreve. We komen stillaan in bekend gebied en nemen de E411 richting Brussel. We schuiven minder goed want er zijn overal werken aan de gang. Ondertussen is het een stuk na 12.00u uur en we hebben nog een kleine 3 uur te gaan.
Iets na 03.00u komen we op de hazelaarkouter aan. We zetten Fleuretje op haar plek en duiken het bed in. Doodmoe maar doodcontent dat Fidel morgen de juiste zorgen krijgt die ons bejaard manneke zo hard nodig heeft. We slapen natuurlijk onmiddellijk in, het zal vroeg dag zijn voor ons.
Om 10.00u staan we op de stoep bij Luc, onze dierenarts. We doen ons verhaal tot in detail en Luc onderzoekt Fidel nauwgezet. Longen goed, hartje prima maar de darmen behoorlijk opgezet en gezwollen. Fidel laat dit alles netjes gebeuren en kijk ons met zijn droopie eyes aan.
Luc plant twee piekuren in de nek van Fidel en bezorgt ons twee strips met pillen (dat zal weer creativiteit vergen...). Tegen morgen moet dit al stukken beter zijn en we krijgen bevestigt dat wat we hem tot hiertoe aan zorgen gaven, zeer correct en goed was.
Ondertussen gaat het beter. Fidel heeft al weer aandacht voor ons en de kat van de buren en tussen zijn dutjes door zou hij al eens durven kwispelen. Hij is duidelijk blij weer op zijn vertrouwde plekje te zijn. De dierenarts zei ook nog dat het volledige herstel toch een behoorlijk tijdje kan duren. We hebben tijd en we gaan onze oude vriend verder vertroetelen. We zijn blij terug veilig thuis te zijn en hebben geen seconde spijt van het wijzigen van onze vakantie. Een mens moet zijn prioriteiten kennen, dat zei ik al.
Alvast bedankt voor het volgen, ik hoop dat jullie enigszins van genoten hebben. Wij nemen de dagelijkse slos weer op en maken misschien straks wel weer plannen :-) wie weet?
tot later Franky, Ingrid en Fidel

Geschreven door Ingridfranky.onderweg