Na de reis van vorig jaar in het westen van Spanje en Portugal zijn we het ons zelf en onze "fanclub" verplicht om weer een reisverslag neer te pennen en jullie te laten meegenieten (of ergeren, kan ook) aan onze belevenissen. De reacties van vorige keer waren zó plezant en uit het hart. Laat jullie gerust gaan en reageer er op los.

We hadden het plan opgevat om op zondag te vertrekken en aldus de grote drukte op de wegen te vermijden, zeker rond Parijs waar alles tijdens de week al snel in een knobbel dreigt te verzeilen. Ons idee bleek een schot in de roos want we reden prima en we vorderden snel. Met een maximum snelheid van 130 per uur en een grommende zes cilinder onder de poep lieten we rond 10 uur Parijs al achter ons. Via Orleans richting Clermont-Ferrand en verder zuidwaarts. Al snel kregen we de majestueuze brug van Millau in zicht. Het blijft toch een wonder der techniek en eigenlijk jammer dat we er steeds als halve gekken voorbij razen. We zouden eigenlijk liever even halthouden en het spel eens goed van boven tot onder bekijken, maar dit kan jammer genoeg nu niet. Ooit zijn we er eens onderdoor gereden en dat was zowaar nog meer impressionant. Je voelt je echt maar een klein manneke onder de brug.
Soit we bollen verder, stoppen eens om te tanken, iets te eten en een pieske te doen. Ook onze geschoren viervoeter moet regelmatig eens de poten strekken. Fidel heeft de ganse achterbank ter zijne beschikking en hij laat zich dan ook, als een koning, gewillig rondrijden. Een plezier om mee te hebben. Hij slaapt de hele tijd, piept niet, jankt niet, zaagt niet. Als hij maar bij zijn baasjes is.
Ondertussen is het rond 16.00u en we weten nog niet waar we vanavond gaan slapen. De kilometers beginnen ondertussen te wegen. Tijd dus om even te stoppen en eens te kijken wat de mogelijkheden zijn. Via booking.com kiezen we de streek rond Perpignan uit. Dat lijkt ons nog best haalbaar en we kunnen er rond 18.00u in de buurt zijn. Vlak voor we de Spaanse grens oversteken dus. Mijn oog valt op een voorstel van een apparthotel in het centrum van Perpignan. Laatste beschikbare plek én...aan halve prijs. 70 euro lijkt ons een prima deal en we gaan aan de slag om te boeken. Dit gaat poepsimpel en supersnel. Wél zorgen dat je een prima netwerk hebt. We reserveren dus en krijgen na een paar minuten de eigenaar aan de chat die eens polst wanneer we ongeveer denken van te arriveren. We tikken het adres in de GPS in en een zoetgevooisde stem stuurt ons de weg op.
Rond 18.30u bereiken we Perpignan en rijden de stad binnen. De zon verdwijnt langzaam en we rijden de straat van aankomst in, niet wetende wat we zoeken. We passeren er een eerste maal zonder dat het bordje naast een grote pilaar onze aandacht trekt. De tweede passage is prijs. We vinden de oprit en stoppen voor een gesloten hek met een numeriek bordje ernaast. Een bel of iets dergelijk is niet te zien. Wel een telefoon nummer. Ik bel deze, leg uit dat we voor de poort staan waarna een vriendelijk stemmetje de ingangscode doorgeeft. De poort schuift als bij wonder open en we kunnen onze wagen vlot parkeren. Een klein madammeke komt ons verwelkomen en we kunnen ons registreren. De mevrouw blijkt Mexicaans te zijn en vertelt in geuren en kleuren de historiek van het gebouw. We blijken gereserveerd te hebben in de oude remises van een groot kasteel die recentelijk verbouwd werden. Alles is dan ook gloednieuw en ruikt nog een beetje naar de verf.
We nemen onze intrek en vinden al snel onze draai.
Op aanraden van de mexicaanse dame rijden we weg, op zoek naar "nen beir" (denkend aan Sammeke Goris). Dit zou de moeite moeten zijn en we verwachten ons dan ook aan de drukke zaak met de naam " l'ours" de beer dus. Alwaar je een lekker stukske vlees kunt bestellen. We zijn benieuwd.
De GPS stuurt ons de juiste kant uit en we parkeren voor de deur. Super druk lijkt het niet... We worden vriendelijk ontvangen, de aanwezigheid van Fidel is geen probleem en we nemen plaats. We bestellen elk een pint van een halve liter om de vele kilometers van de dag door te spoelen. Op de muur achter ons staat "den beir" afgebeeld met ernaast de melding dat een steak van 1 kilo, de specialité de la maison is. Voor twee personen natuurlijk.....:-) Dat heeft natuurlijk onze nieuwsgierigheid getriggerd en we moeten dit uittesten. Na een dik kwartier brengt de dame twee eiken planken met hierop een berg frieten, wat groen dingen en.... een knoert van een côte à l'os van een kilo.. Netjes seignant gebakken en een mooi korstje. We verdelen het heerlijk smakend vlees en na een half uurtje blijft alleen nog l'os over. Ook Fidel smulde lekker mee van de draadjes en pezekes in het vlees. Poefdikke rijden we terug naar het appartementje. We vragen ons af waar je in België een côte à l'os kunt bestellen met garnituren voor 35 euro (voor twee personen)... Nergens dus.
We zetten onze auto op de beveiligde parking en kruipen onder de wol. We slapen heerlijk.
We worden spontaan wakker en na een ontbijtje van boterkoekskes en pistolees maken we onze valies klaar en nemen we afscheid. De locatie en ontvangst krijgt van ons 10/10.
We rijden alweer en steken de Spaanse grens over. Het verkeer is een stuk drukker en we worden geconfronteerd met de agressieve rijstijl van de op terugweg zijnde sinaasappel vervoerende vrachtwagens. We rijden vlotjes Barcelona voorbij en we zien bekende bordjes zoals Salou, Peñiscola, voorbij schuiven. We plannen een dikke 500km te rijden en beslissen rond de middag om even te stoppen om te eten en eens te kijken of we een logement kunnen versieren voor twee dagen in Valencia.
Na even zoeken vinden we opnieuw een last minute voor de halve prijs met een commentaarscore van 9.6 op booking.com. Het betreft een appartement in Valencia stad met gratis parking. Alles vlotjes geboekt en het adres in de gps ingebracht en wijle weg...
We rijden rond 16.00u Valencia binnen na een half uur te hebben aangeschoven voor een zwaar ongeval op de ring. Een beetje later bereiken we de straat van het verblijf. Links en rechts staan alle parkeerplekken volzet en we zien in de verste verte niet waar we moeten zijn. Achter ons staan de auto's aan te schuiven en als snel begint men achter ons te toeteren als gek. Ik steek de 4 pinkers aan en blijf ijzig kalm.... Ingrid stapt uit op onderzoek en ik besluit het verkeer achter ons te ontlasten en nog een toerke rond het blokje te doen. Ik laveer door het drukke verkeer en probeer via een blokje om , de weg terug te vinden zonder mijn betrouwbare convoyeur.
Ik kom terug de straat van bestemming ingetuft en daar staat Ingrid met de huisbaas op de stoep te wachten. Er is nog steeds geen parkingplekje vrij. De huisbaas was blijkbaar met een taxi gekomen en deze stond er geparkeerd. Gelukkig kon de taxi de plaats vrijmaken waar ik de beemer kom inschuiven. Evenwel met zijn poep nog half op straat. Blijkbaar zijn ze hier kortere autootjes gewoon..
We laden het hoogstnoodzakelijke uit en worden door de huisbaas naar boven begeleid. We komen terecht in een mooi, groot appartement met alles erop en eraan. Tot wasmachine en vaatwasser toe. Prachtige breedbeeld tv, mooie zithoek en keuken en twee slaapkamers. Alles kraaknet. Hier zal dat wel lukken voor twee nachtjes.
De huisbaas overhandigt de sleutels en vertrekt. We installeren ons en besluiten een hapje te gaan eten. Echter op maandag blijken vele zaken gesloten en we lijken te gaan moeten improviseren om iets warms achter de kiezen te krijgen. Na een wandeling van een 3 tal kilometer zonder resultaat, besluiten we de Aldi binnen te trekken. Ingrid koopt ons een bak lasagna, een fles wijn, spuitwater en frisdrank. Hiermee moeten we het dan maar doen. Het kan niet alle dagen côte à l'os zijn...
Terug op het appartementje wordt de lasagna opgewarmd en probeer ik de vlaamse zenders op de TV te toveren. Gelukkig kreeg ik van Peter een Nokia spul mee waarmee alles in een fluit geklaard is en we naar het Belgische nieuws kunnen kijken en naar de avonturen van een bende bekende vlamingen op een zeilboot.
Rond 22.30u sluipen we de beddebak in en slapen een heerlijke nacht. Morgen (nu dus) trekken we het stad in om Valencia eens verkennen.
Hierover binnenkort meer als ik eens vijf minuten tijd heb :-)

Geschreven door Ingridfranky.onderweg