Hallo beste kijkbuiskinderen :-)
Op vraag van enkele vrienden en kennissen, die onze vorige reisbelevenissen blijkbaar konden appreciëren, liet ik me overhalen om opnieuw 't één en 't ander neer te pennen. Niet dat deze reis zal overlopen van grote cultuurbelevenissen of uitspattingen, dat niet, maar blijkbaar kunnen vele volgers het gewone kampeerleven wel smaken. Het doel van deze reis is... dat er geen doel is... we trekken er maar op uit en zien waar we landen. Frankrijk is al jarenlang onze zomerse thuis basis en dit zal nu niet anders zijn, al is het nu nog maar lente.
Deze maal is er echter een grote verandering. Ons welgekend sleurhutje Fleuretje is thuis gebleven en we trekken er op uit met de caravan van onze dochter Elly. Dit caravannetje is een stuk jonger dan ons in 1984 geboren eigen karretje en biedt een pak meer comfort. We kunnen er zelfs gebruik maken van een echte ingebouwde piespot. Als dat geen luxe is...?
Na een paar weken nazicht van de caravan op het gemak weliswaar, werd het beestje voorzien van nieuwe remmen en wiellagers. En het was meer dan nodig, zo wist onze persoonlijke garagist te vertellen. Via een afstandsbediening kan de caravan verplaatst worden, op voorwaarde dat er een deugdelijke batterij in zit. Ook deze werd voor een nieuw exemplaar ingeruild en getest.
Na het verjaardagsfeest van de jongste Debaentjes van de familie op Pasen, vertrokken we op Paasmaandag met ons getrek. We waren niet zo vroeg klaar en pas rond 08.00u reden we in Beveren de snelweg op richting Rijsel. De caravan volgt gezwind en ik moet me inhouden om geen overdreven snelheid aan te houden. zo rond de 105km/u lijkt een goede snelheid. Gezien het een feestdag is rijden we zeer vlot en zijn er met moeite vrachtwagens op de weg. De stopplaatsen daarentegen zijn goed bezet en we moeten er zelfs een paar gewoon doorrijden omdat er geen plek was. Gelukkig het ik afgeleerd om de naftbak ver leeg te rijden alvorens te stoppen en heb ik altijd wel reserve om één of twee tankstations voorbij te rijden als het te druk is.
De zon ruilen we in voor regenbuien en Fidel ligt zalig te soezen op de achterbank. Rond de middag rijden we Dijon voorbij en besluiten we een pistoleeke te smeren. Het weer is niet denderend en we eten in de caravan. Eénmaal alles verorberd vervolgen we onze wegen richting Lyon. Plotseling vliegt met een knal de extra zijspiegel van de auto en belandt op het wegdek. Ik had er al niet veel vertrouwen in en mijn vermoeden was terecht. De linker spiegel is naar de eeuwige jachtvelden en kan ik , met gevaar op eigen leven, nog recupereren.
Het wordt drukker en we zien op de navigatie dat, mochten we doorrijden we pas rond 20.00u zouden aankomen in St Remi de Provence. We hebben het even gehad en we besluiten een kampeerplekkie te zoeken vlakbij de autosnelweg. Mijn co-driver vindt in Clonas sur Varèse een doorgangs camping waar er plaats is voor een caravanneke tussen de vele mobilhomes. De plaatsen zijn mooi afgebakend en het is er rustig. De caravan wordt met behulp van de mover netjes op zijn plek verplaatst en binnen het kwartier zijn we gesetteld.
De eigenaars zijn uitermate vriendelijk en heten ons hartelijk welkom. De man, een cloon van Steven van Gucht, de viroloog, wijst ons op het feit dat er warm eten te krijgen is in het restaurantje op de camping. We besluiten dan ook om daar te gaan eten en niet meer op zoek te gaan verder op. We genieten al even van de warme voorjaarszon en na ons wat te hebben verfrist wandelen we het restaurantje binnen waar Steven van Gucht ons opwacht. We eten er een mooie hamburger met Franse frieten en een hoop sla. Het smaakt, meer hebben we niet van doen. Bij het afrekenen trakteert Steven ons nog op een frisse limoncello dreupel. Een adresje om te bewaren...
Niet al te vroeg rollen we uit ons nest. We hoeven ons niet op te jagen, binnen een dikke 200km zijn we ter plekke. Rond 10.00u laten we Steven en zijn camping achter ons en rijden we verder.
Zonder enig probleem vinden we camping La bastide in St Remi de Provence. Het is rond 13.00u en de campingbaas is nergens te bespeuren. Siësta natuurlijk. Er hangt een briefje dat we ons een plek mogen uitzoeken en ons plaçeren en dan achteraf de inschrijving mogen volbrengen. Zo gezegd zo gedaan en we vinden een zonnig plekje van respectabele afmetingen. We plaatsen de caravan in het midden zodat we zowel de zon als de schaduw hebben op ons door bamboe afgeboorde perceeltje.
We genieten al even van de warme voorjaarszon en trekken onze wandelschoenen aan om wat inkopen te gaan doen in het stadje.
Het valt ons op dat, desondanks het een gewone dag is, het redelijk druk is in St Remi. We doorkruisen het ons bekende stadje en gaan op zoek naar een supermarkt. Onze frigo zit goed gevuld met zaken die we van thuis meebrachten dus we letten een beetje op dat we alles kunnen fris houden. Vanavond wordt het een frisse salade met een eitje en een lekker stukje tonijn in eigen nat ;-). Dit vergezeld met koude pasta met pesto. Lekker.
We wandelen terug naar de camping en poefen ons in onze zetel alvorens het eten te prepareren.
Ik begin aan een boek over het Vlaanderen in de Middeleeuwen en kom snel tot de vaststelling dat dit oersaai geschreven werk wellicht ongelezen terug naar Vlaanderen zal reizen. We hebben zo'n 15 kilo boeken mee dus ik zal wel iets vinden die me past. Aspe is altijd goed en ik ruil de ene met de andere in.
De zon gaat onder en het wordt frisjes. Na het eten en de afwas gaat een dikke pull en een lange trainingsbroek aan. En dan.... volgen we maar het voorbeeld van alle andere kampeerders en steken we onze TV aan en kijken er naar vanonder ons dekentje. Om 10.30u gaan de blaffeturen dicht en wacht ons een deftig tukske.
Woensdagmorgen en er is markt is St Remi. De drukte is even niet aan ons besteedt en we blijven op de camping. Ik prepareer een spaghetti saus met verse carroten uit de Vlaanders en we eten dit met veel goeste tezamen met een halve pak liguini op. De plaatselijke rosé wijn smaakt prima hierbij. Hierna.... siësta.
De Waalse pijl wordt verreden en ik zie hoe een ontketende Pogaçar de Belgische favorieten te kakken zet. Krachtmens...
We staan voor een dilemma... we hebben geen brood in huis (en ook niet voor morgenvroeg ;- maar wel afbakbroodjes EN een gloednagelnieuwe experimentele camping oven. De handleiding wordt doorgenomen en het spul wordt in elkaar gezet. De kleine broodjes erin en alles op de elektrische kookplaat gezet. Na een uur op de kookplaat zien de broodjes er nog even bleek uit als toen ze er ingingen. We passen het experiment aan en verkassen naar het gasvuur. Natuurlijk vaneerste keer volle bak waardoor er na een paar minuten al een behoorlijk hevige brandlucht op te snuiven valt. Ik was juist op tijd of ik maakte van de zes broodjes in een paar tellen deugdelijke antraciet. Maar alles was te redden en we konden behoorlijk krokante pistoleekes eten. Volgende keer een beetje rustiger aanpakken.
Na de afwas, opnieuw de warmere kleertjes aan en we doen het verder rustig aan. Rond 10.30u bedtijd..
Tijdens de nacht blijkt dat het restje spaghetti saus, Fidel niet zo goed bevallen is en hij komt een paar keer aan mijn elleboog stuiken dat hij even naar buiten wil.
We slapen tot 8.30u en rollen uit de bedstee. We ontbijten, wassen en tandjes poetsen en we besluiten om eens tot in Ille sur la Sorgue te rijden.
We vinden een parkerplekje vlak naast de cimétière (kerkhof). Stillere buren kun je niet hebben en dat hebben ook de vele mobilhomers ontdekt die hier een stiekeme overnachtingsplek gevonden hebben blijkbaar. We vinden nog een plekje en wurmen onze beemer netjes aan de kant. We stappen langs het kerkhof richting "centre ville". We duiken de tunnel in onder de spoorweg en vinden aan onze rechterkant een groot ijzeren hek met daarachter allerhande antiek en brocante zaken. We zijn nieuwsgierig en stappen binnen. We wanen onze even terug in Saint Ouen bij Parijs waar je twee hectaren van dergelijks snuistershops vindt. Het valt ons op dat de witten gietijzeren tuintafeltjes en bijhorende loeizware stoeltjes vlot aangeprezen én van de hand gaan. We lopen door de antieke meubels, potten en pannen, vreselijk lelijke schilderijen en ander versleten huisraad. Soms denk ik dat dergelijke zaken een contract hebben met één of ander containerpark of dit alvast in de omgekeerde richting zouden moeten hebben. We vinden de uitgang die uitgeeft op één van de hoofdstraten van het stadje. We steken over en komen uit waar de ambiance is. Langs het pittoreske kanaal staan de tafels en stoelen van de horeca zaken netjes opgesteld en al deels bezet. Het is rond 11 uur en de mensen genieten van de terrasjes. De geur van vers gezette koffieteer slaat ons in de neus. Ongelofelijk hoe iemand dit binnenkrijgt. Ik ben er zeker van dat dit goedje in grotere hoeveelheden perfect kan dienen om de asfaltgaten in het wegdek te repareren. Langs de zijkant staat een oud waterrad te draaien in het snelstromende water van dit kanaal. Dit maakte wellicht deel uit van een oude oliemolen. Want inderdaad we zijn hier in olijfolie country. Overal wordt artisanaal, vers geperste olijfolie aangeprezen en verkocht. Je ziet heel mooi dat dit een stadje of dorp is die "leeft". Vele eet- en drinkgelegenheden rond het water en ook op zaterdag... een marktje. We banen ons door het volk en genieten van de vele kleuren en de lavendelgeuren in de vorm van geurzakjes, zeepjes en sjampoo. Uitgedroogde varkensworsten en geitenkazen vervolledigen het geheel. Eén markt gezien... alle gezien. Op de hoek van het kanaal en de hoofdweg zetten we ons aan een tafeltje bij een Italiaan. We bestellen er ons een spies waarvan die van Ingrid met kip, niet doorbakken is en die we terug naar de keuken verwijzen. Liever geen salmonella op congé. We eten lekker en achteraf wandelen we terug naar de parking waar er ondanks het uur heel veel plek vrij is om te parkeren. De slapers hebben de parking verlaten voor andere oorden. We kopen nog een brood en met chocomousse gevulde eclairs (waarom doen de Vlaamse bakkers dit niet?) en onderweg stoppen we nog voor een bakje verse freezen.

In de loop van de namiddag keren we terug naar de camping en moet ik nog een herstelling doen aan een lampje in de keuken. Ingrid zwiert zich door haar tweede boek en ik... zit hier te pennen.... IK ga mij nog een beetje in de zon zetten want hier in de schaduw wordt het wat frisjes. Allee hou jullie goed en gezond en tot binnen een paar dagen, doehoei

Geschreven door Ingridfranky.onderweg