Na de dagelijkse opsmuk aan lijf en leden alsook aan de woongelegenheid, stappen we in de late voormiddag in de auto richting Torrevieja. Dit ligt op zo'n kleine 15 km af van waar we momenteel leven. Mooie brede boulevards leiden ons langzaam de stad in. We passeren meerdere urbanisaties met een capaciteit om u tegen te zeggen... Als dat hier in de zomer vol zit dan geraak je hier nog met moeite vooruit. Nu is het te doen en we naderen centro ciudat. We zoeken ons een parkeerplekje en we vinden er eentje vlak aan de jachthaven, betalend maar dat hebben we het liefst. De wagen staat er veilig en wordt bewaakt. We stappen uit en Fidel ruikt de zee, hij is amper bij ons te houden. We staan vlak bij een muur belegd met houten planché die een stuk ver de zee ingaat. Plezierboten varen in en uit. We wandelen een heel stuk, Fidel kijkt zich zot op een stel zonnende katten waar hij, ondanks zijn twaalf jaar, met veel goeste zou op jagen. We houden hem in toom want de katten zonnen op grote rotsblokken die de muur vormen. Goed om de poten te breken. Na zowat een 750m keren we terug. Het is onderhand rond 13.00u en de maag begint te knorren en we hebben dorst.
We lopen terug richting strand. Links van ons wordt een kermis opgericht en staat er een machine palen in de grond te heien. Je ziet aan de activiteit dat er volk op komst is. Iedereen is in voorbereiding van een groots seizoen blijkbaar.
We struinen de hoofdboulevard af van dit kuststadje. Tussen de grote keien ligt er hier en daar een mini zandstrandje waarop de mensen in hartje zomer zeker in elkanders nek liggen te hijgen. Niks voor ons dus...
Wel voor ons is een moderne eetgelegenheid waar toch wel wat volk zit. (nooit gaan waar niemand zit... verdacht). We krijgen een mooi plekje toegewezen, netjes afgezet met een glasplaat zodat we perfect uit de wind kunnen zitten. De aanwezigheid van onze viervoeter is geen enkel probleem. Fidel valt neer onder tafel en bougeert niet meer. We krijgen de kaart en bestellen elk een dikke pint en een pizza.
Een Nederlands koppel vestigt zich naast ons met zo'n designer hond labradoodle genaamd en de dame vraagt kijkend naar Fidel ... "is dat een poedel...?" echte kenners dus...
De labradoodle maakt aanstalten om Fidel even te besnuffelen en te verleiden maar ze vangt bot... geen interesse. Meneer valt alleen op échte honden.
De pizza is lekker maar ook niet super, een beetje weinig kruiding naar mijn gedacht maar de honger is gestild. We blijven nog even rustig zitten en zien dat de zaak volloopt. We betalen de rekening en krassen op. We wandelen terug naar de auto langs de mooie kustlijn. We parkeerden voor 2 euro en we rijden de stad uit. Vlak buiten de stad zien we een bordje staan die een natuurgebied aankondigt. Dit zoeken we even uit... We komen op een weg die naar een kerkhof leidt en parkeren onze auto in het zand. We stappen uit en starten de wandeling in het natuurgebied. Snel komen we in een soort botanische tuin, waar alles, gezien de droogte van de bodem, het jaar door, bestaat uit talrijke doornachtige struiken en heidesoorten. Ook wilde kruiden zoals tijm en rozemarijn lopen we voorbij. We hopen tot aan de rand van het zoutmeer te geraken maar hier vangen we bot. Alles is er strak afgezet met paaltjes gezien het hier een broedgebied voor watervogels betreft.
Tijd om op onze stappen terug te keren en zetten ons even neer aan een tuintafel. We krijgen al snel bezoek van een eekhoorntje die nieuwsgierig dichterbij komt op zoek naar wat eten. Jammer genoeg hebben we geen portie eikels of beukennoten bij en na een paar minuten poseren voor de camera van Ingrid, houdt hij of zij het voor bekeken. De takken van de bomen bieden het eekhoorntje dekking en bescherming en het beestje verdwijnt uit het zicht. Fidel snapt niks van dit springding en hij kijkt zijn oogjes uit. Langzaam verlaten we het natuurgebied waar je gerust een hele dag kunt in vertoeven, mocht je daar zin in hebben.
We stappen terug in en we keren terug naar ons huisje. Het is er frisjes in huis en de verwarming wordt opgezet. We nemen een boekje en maken het ons gemakkelijk.
We beleven een rustige avond en na een plaswandelingetje met Fidel duikelen we ons nest in... Morgen zien we wel...

Geschreven door Ingridfranky.onderweg