Deze morgen vlotjes opgekraamd, even zwaaien naar de vriendelijke buren, de andere waren een stuk minder. We wonen twee dagen naast elkaar en we hebben ze geen half uur buiten hun superdeluxe caravan gezien. De prachtige Engelse dubbel asser waar ons kotje wel drie keer in kan, moest bewoond worden, dat was duidelijk. Madam kwam alleen eens buiten op hoge hakken en verder hebben we ze niet gezien. Meneer kwam nu en dan eens buiten om iets in of uit zijn gloednieuwe Volvo xc90 te doen. Meer dan een zuinig knikje kon er niet vanaf. Een ander, iets verderop logerend Engels koppel was veel jovialer en kwam elke avond eens babbelen. Misschien scheelt het dat ze ook een doggie bijhadden. Het klikte onmiddellijk met Fidel die wel interesse had in deze mooie dame. Het was een Cocker Spaniël. Dat zou zeker schone jongskes opgeleverd hebben.
Zoals gezegd, na het opruimen en betalen van de gemaakte kosten... we logeerden voor net geen 20 euro per nacht, vertrokken we richting Mogadouro. De barse dame loodst ons door het drukke centrum van Vila Real en we komen vrij snel op de buiten. De landkaarten kloppen langs geen kanten meer, ze zijn nochtans maar 20 jaar oud... en waar we landwegen verwachten worden we nu op een drie vaks baan gestuurd. Het rijdt vlot, dat wel. We karren aan 100 km/u en rijden zonder problemen door een mooi landschap op een hoogte van rond de 800m. Beetje stijgen, beetje dalen. De Skoda schakelt vlot op en neer, enkel bij een afzink van 9% schakel ik even op manueel zodat ik beter op de motor kan remmen. Het valt op dat de wijnranken plaats gemaakt hebben voor olijfbomen. Wellicht is 800m net te hoog hier voor de druiven. We naderen ons doel en vinden de camping naast alle sport faciliteiten zoals zwembaden en sporthallen. We worden binnen gelaten en mogen een plekje uitkiezen. Het is er o zo rustig... er staan welgeteld drie koppels in een mobilhome en één koppel in een tent. Zo hebben we het graag. Het mannetje achter de balie is vriendelijk en geeft Ingrid wat inlichtingen en instructies. We kiezen een mooi plekje uit vlakbij het sanitair en sluiten de electriek aan. We waren bij het inrijden van het dorpje een Intermarché winkel voorbij gereden. We wisten dus direct waar we aan brood konden geraken. De zon staat hoog aan de hemel en bereikt stillaan de dertig graden. Een lichte bries maakt alles draaglijk. We rijden even om brood, toespijs en eten voor vanavond. Het worden wok groentjes en een kalkoen brochette met een friet experiment. Inderdaad we gaan proberen om frietjes te bakken in een pan met olijfolie. We hebben tijd. En dat was nodig. Ons kookplaatje slaagt er amper in om de olie op temperatuur te brengen maar het lukt ons en we krijgen een behoorlijk eetbare friet op de teljoor.
Maar eer het zover was dat we konden eten, moesten we de Hollandse invasie ondergaan. ... Plotseling komt er een uit de kluiten gewassen mobilhome opgereden waaruit een grijs bebaard mannetje komt, met een air al was hij Columbus zélf, en een vlag neerplant op de hoek van het tegenoverliggend perceel. We lezen iets van NKC.. wtf is dadde..? Geen tien minuten later komt opnieuw een slagschip opgevaren en plaatst zich naast het grijze mannetje. En dit gaat maar door en door en door. En zo voor een paar uur. We zijn nu gelukt... een heel concentratiekamp van Nederlandse camperfanaten is neergestreken op wat we dachten een rustig plekje te zijn. Weg rust... De schotelantennes zoeven de lucht in en iedereen waant zich alleen op de wereld. We bekijken het schouwspel van op afstand en denken er het onze van. Na een paar uur breekt het feestje los. Midden de weg, niemand hoeft hier nog door want wij zijn hier hebben ze gedacht, worden stoelen en tafels gezet en het aperitief vloeit rijkelijk. Gelukkig blijft het bij het aperitief en na een tijdje trekt iedereen naar zijn camper om zijn eigen kroket klaar te maken. De rust keert weer, oef...
De buren nemen hun elektrische opplooifietsje van een paar duizend euro, rijden er even mee door de camping zodat iedereen er zijn gedacht kan over zeggen en vertrekken dan op zoek naar iets eetbaars voor vanavond. Dit moet wellicht gelukt zijn want we zijn nu 4 uur later, pikdonker en ze zijn nog niet terug. Het zal een taai biefstuk geweest zijn. Ik ga slapen... nog even Fidel laten piesen en dan ons nestje in. Morgen weer een dag. Naar ik hoorde trekken de Hollandse troepen morgen verder. Zouden we geluk hebben..? slaapwel!!

Geschreven door Ingridfranky.onderweg