Zondag vandaag. We worden rond 07.00u gewekt door een stortbui om U tegen te zeggen. We trekken het ons niet aan en we sleuren het donsdeken tot over onze oren. fidel blijft rustig doorsoezen op zijn zetel. Gelukkig hebben we onze luifel een beetje bij gespannen gisteren zodat we geen bad krijgen, bovenop het doek. Ik heb evenwel geen goeste om uit ons warme nestje te kruipen om te gaan controleren. Ik heb er alle geloof in dat het goed gaat. Na een drasch van een dik halfuur wordt het stiller. Het houdt op met regenen en een dringende sanitaire behoefte dwingt ons om een stapje buiten te wagen. De wereld is nat. De lucht bewolkt, de temperatuur hoogstens een graad of 15. Het valt op dat de regen blijft staan in grote plassen en dat het een eeuwigheid duurt vooraleer het water in de grond dringt. Zo'n ondoorlatende grond zag ik nog nooit. Drie uur nadien staan de plassen er nog. Ik kan het niet laten en onder verbaasde blik van onze Duitse buurman pulk ik even met mijn soldaten schepke in de grond, juist waar zo'n plas staat. Ik schart een goede 2cm aarde weg en hier is de aarde poerdroog. Hoe kan dat nu... soit.
Na het douchen is de tijd rijp om te ontbijten. Het is ondertussen bijna 10.00u. Ik neem een prachtig mooi rond wit broodje.... en snij hiervan mooie boterhammekes die ons goed smaken. Na het opruimen en controle van de sociale media om te zien wie nu het idiote Songfestival gewonnen heeft, doen we onze wandelschoenen aan om even de benen te rekken. Gisterenavond zijn we beiden tijdens de puntentelling in slaap gedutst. België ging al zeker niet winnen dus ons belastinggeld was veilig, wat een geruststelling.
We lopen de camping uit en volgen de weg. Plots zien we een klein wegeltje die uitgeeft op de locale rivier. Fidel is direct wakker en hoopt zo te zien op een zwempartijtje... niks van.. Plots begint het te druppen en we keren terug naar de hut. Het doet uiteindelijk niet veel en we beslissen om de auto te nemen en de kust voor een stuk af te rijden. Zo gezegd, zo gezegd, zou Urbanus zeggen en we vertrekken. De kust is ruw en rotsig en we gaan een paar keer weg van de grote baan om dit wat naderbij te gaan bekijken. Het is duidelijk eb en het water staat ver. De hoge golven lenen zich prima om de surfen, jammer hebben we onze surfplanken niet bij....
Een beetje verder zien we in de hoogte een vuurtoren staan (ja in de hoogte want een vuurtoren in een put zou belachelijk zijn natuurlijk...) We besluiten om eens te gaan zien of we er bij geraken. Dit lukt wonderwel en na het schieten van een paar beeldjes nemen we de andere weg om terug naar beneden te rijden. Het gaat pijlsnel naar beneden en de kasseiweg wordt smaller, en smaller en nog smaller, tot op het moment dat de weg draait en we beiden vrezen van ons vast te rijden. Op zijn egeltjes laat ik de Skoda afzakken en met de voet op de rem én met langs weerszijden van de spiegels minder dan 2 cm speling geraken we door deze flessenhals. De adrenaline loeit door de aderen en we zijn content dat we hier zonder haperingen doorgeraakt zijn.
We rijden door en komen in Viana aan. Het oogt als een bedrijvig havenstadje en het verkeer wordt iets drukker. We passeren kleine marktjes met bloemen getooid. Hier is duidelijk iets te doen met bloemen. Verderop is er zelfs een bloemenmarkt aan de gang. Onze interesse is gewekt en we zoeken een parkeerplek. We vinden die aan het sportpark. Plaats zat hier.
We wandelen door het marktje en merken op dat bloemen hier al even duur zijn als bij ons. Wat verder moet Fidelleke eens poseren bij de bloemen kunstwerken. Hij kan zijn verbazing niet verbergen en voelt zich wellicht een beetje de clown in het spel. We trekken de binnenstad in en komen in een gezellige en bedrijvige sfeer terecht. We passeren een bakker en verwateren op de heerlijke Pasteiz de nata, een Portugese specialiteit van bladerdeeg en gebakken flan. Het is ondertussen na twee en dat gaat er vlotjes in. Mijn oog valt op een oude BMW motorfiets uit de vijftiger jaren. Mijn interesse is onmiddellijk gewekt en het geval moet bestudeerd worden. Het blijkt een biezonder goed onderhouden R50 te zijn. Jammer van het verkeerde stuur en de moderne voorzieningen hierop. We eten onze pasteiz hiernaast op en ik hoop stilletjes dat de eigenaar opdaagt. Helaas....
We stappen verder en komen nog enkele bebloemde marktjes tegen. Mensen kuieren op het gemak rond. Ook hier is de zondag duidelijk een rustdag. We zoeken onze auto op en rijden "huiswaarts". Op de camping zijn er opnieuw een paar nieuwe buren aangekomen en alles staat nu redelijk vol. Het weer blijft koel en bewolkt en ik doe een poging om de motorcross te volgen op tv. Echter na tien minuten lig ik in dromenland.
Plots springt onze viervoeter op het bed en geeft me een por in de ribben. Ingrid zit verdiept in haar lectuur, netjes uit de wind. Ik besluit om de ervaringen van vandaag eens neer te schrijven en straks maak ik een heerlijke ratatouille van courgette, zoete pepers, ajuin, We brachten gisteren ook nog worstjes mee. Dat zal smaken. Ik vermoed dat we , gezien het weer, niet te lang buiten gaan vertoeven vanavond. Morgen willen we verkassen richting de Douro vallei. We plannen een rit van een 250km alvorens we een nieuwe slaap plek opzoeken. Ons experiment loopt nog steeds, op zoek naar argumenten voor een nieuwe caravan of een camper. Tot hiertoe hebben we deze nog niet gevonden. Onze Fleurette sleurhut biedt ons voldoende comfort en met onze auto rijden we rond, waar en hoeveel we willen. Zélfs in nauwe straatjes... :-( doehoei!!

Geschreven door Ingridfranky.onderweg