Na een super rustige nacht in onze 8m² flat en na het mentaal overwinnen van de goeste om in het zalig warme ochtendzonnetje te blijven zitten, pakten we al onze courage in onze handen en vertrokken we richting Santillana de Mar. Op aangeven van onze Kortijkse perro vriendin Jeannine werd dit een tussenstop op weg naar Santander. Op zondagochtend is het verkeer rustig en we vorderen goed. Rond 11.00u komen we aan in Santillana en vlotjes vinden we een zo goed als lege parking. We kunnen er mooi onder een boom in de schaduw parkeren en voor 3 euro belooft een Spaanse meneer om er goed zorg voor te dragen... We stappen bijgevolg zowaar een andere wereld binnen. We wanen ons in de middeleeuwen, als je enigszins door de toeristenvallen van shops en winkeltjes kunt kijken. Het is er nog opvallend rustig maar alles wijst er op dat het gerestaureerde stadje klaar is om duizenden toeristen per dag op te slokken. We doen een mooie wandeling en genieten van de fraaie gevels uit de 12de eeuw. Dit dorpje is heel mooi, maar om dit nu het mooiste van Spanje te benoemen... daarvoor is het mijns inziens net een beetje te weinig authentiek, maar het mag gerust in de top tien staan voor mij. Ingrid voelt zich met hare kodak als een vis in het water en schiet er op los. In de tijd van de filmkes van 24 of 36 zou het wat minder geweest zijn. Op een pleintje staat een mooi uitgedoste collega fotograaf, vergezeld van zijn ouderwetse glasplaten kodak, mensen te fotograferen in een dromerig zwart-wit compositie. Wie iets afweet van fotograferen op een glasplaat weet dat dit niet kan. Ik vermoed dan ook dat in zijn houten kistje een super gesofistikeerde Hasselblad digitaal fototoestel verborgen zit. Het is een mooie karikatuur van een fotograaf uit de vorige eeuw. Brilletje en punt moustache incluis. We ronden het bezoekje aan Santillana af en vinden onze koele auto zonder problemen terug. We zetten onze rit verder naar Santander. We doen ons bakje vol met Shell diesel en sluipen stillaan dichter bij Santander. De irritante dame leidt ons feilloos naar een ondergrondse parking waar we parkeren, vlak in het oude centrum aan de haven. We komen als mollen de grond uitgekropen en lopen ons bijna te pletter op een knoert van een aangemeerde ferryboot. De stad oogt fris en modern. Kan ook niet anders als je een beetje de achtergrond van deze stad kent. In 1941 is er een gigantische stadsbrand geweest die nagenoeg de volledige oude stad in de as legde. Wat in de plaats kwam is natuurlijk in de verste verte niet meer oud. Er verrijst zelfs een mooi gebouw welke van de hand is van de architect van het Parijse "Centre Pompidou" en dat kun je zien. Wat verder lopen we op herdenkingsfestiviteiten met oud militairen, nieuwe militairen en een horde Guardia Civil.
We struinen de grote boulevard af en kopen ons op het einde, vlak voor de weg in een tunnel verdwijnt, wat lokale boccadillas om onze honger of goeste te stillen. De stad is mooi maar niet ons ding. Hij doet ons teveel denken aan de Gentse Veldstraat of de Antwerpse Meir. Na een uurtje wandelen zoeken we met de ogen dicht onze auto terug op... althans.. blijkt dat er meer dan één ondergrondse parking is daar in de buurt en we zitten natuurlijk in de verkeerde... Op plaats 193 staat geen Skoda maar een fiat Panda.. dat klopt hier niet. Wij terug naar boven. Gelukkig staat op het parkeerkaartje die we bij het inrijden moesten nemen, de juiste naam van het parkeergeval. We waren er nog niet redelijk naast.... Volgende maal beter opletten. We vinden de auto terug en sjeezen vlot de stad uit. Terug naar onze kampplaats Onderweg doen we verwoede pogingen om geen Camino de Santiago wandelaars van de weg te maaien. Er wordt hier vlotjes gewandeld en niet iedereen is even voorzichtig. We besluiten nog wat te chillen en tevreden van onze dag, blijven we in het camping restaurantje eten. Nu nog even naar het nieuws kijken op TV en dan in onze muit. Morgen rijden we door naar Léon. Even het binnenland in en hopen een glimp van de Picos de Europa op te vangen. Tot later.

Geschreven door Ingridfranky.onderweg