Of liever … op weg naar Livorno!
Om 5 u op want om 7 u moesten we al ingecheckt zijn. Alles verliep prima en we wuiven Corsica uit van over een ontwakende
zee … waarschijnlijk is het voor ons wel een vaarwel.
We hebben een prachtige reis gehad al waren er deze keer ook wat beslommeringen. We hebben heel veel gezien van het “Île de beauté” en natuurlijk nog veel meer niet!
We hebben honderden foto’s gemaakt en ook veel vergeten te maken…
Ik denk aan die keer in Bonifacio … in een verlaten hoekje van de oude stad zat een oude man op een bankje … het was zijn plekje. Het was een van de weinige echte inwoners die we mochten ontmoeten. Hij zat stilletjes in de zon en keek uit over de zee, een getaand en diep gegroefd gezicht van de harde wind op deze hoge rots. Hij knikte ons vriendelijk toe en toonde ons waar Sardinië lag en waar Italië. Hij had ook al van België gehoord … uit de oorlog… Als afscheid wilde hij ons absoluut een vuistje geven en even Coki strelen. En wij, verrast en aangedaan, vergaten een foto te nemen … blijkbaar nemen we liever foto’s van stenen dan van mensen!
Geen foto … maar zijn beeld zie ik nog voor me.
Om de aard en het karakter van Corsicanen te beschrijven voel ik me niet geroepen. Voor het merendeel hebben wij vriendelijke mensen ontmoet, niet minder behulpzaam dan elders.
Ze proberen natuurlijk hun graantje (of liever iets meer) mee te pikken van de toeristen die nu massaal hun eiland ontdekt hebben.
Ze houden niet zo van de Fransen en dit laten ze wel geregeld merken. Ze spreken een eigen taal, een variant van het Toscaans, een Italiaans dialect met Franse invloed en het schijnt nog heel verschillend te zijn in noord en zuid.
Het zijn echte eilandbewoners, waar de vruchtbare stroken land zeldzaam zijn en zo intensief mogelijk moeten gebruikt worden: denk aan olijfolie, vele kaassoorten, de gekende “charcuterie Corse”, en niet te vergeten de wijnbouw ( wij zagen vooral veel wijngaarden op Cap Corse).
Corsica kende in zijn geschiedenis ook veel emigratie. Zo zagen we bij onze rondrit in Cap Corse “les maisons américaines” gebouwd door teruggekomen emigranten uit Amerika.
Nog een wijsheid van onze chauffeur/gids op de Cap Corse Tour: Volgens de Corsicanen zijn er in de wereld twee soorten mensen: aan de ene kant zijn er de Corsicanen… en aan de andere kant al diegenen die Corsicaan zouden willen zijn.
Op veel campings is het een beetje “met de Corsicaanse slag!” , een nogal armzalige accommodatie voor een dikke prijs. Onze chauffeur/gids noemde het Corsicaanse efficiëntie: in de voormiddag werken ze niet graag, maar in de namiddag doen ze het wat kalmer aan.
… en zo is iedereen tevreden!

Geschreven door Herman.campert