Zaterdag, 12 oktober. Een heerlijk zonnetje en een staalblauwe hemel, zo willen we het dus. We hebben de camping, het strand, de zee voor ons alleen. Nee niet helemaal waar, ik zie ginder voor me twee lichamen, zwart afgetekend tegen de helle lucht. Een koppeltje in hun blootje dat bedoelingen heeft om te gaan zwemmen of zonnebaden of wat dan ook? Ze hebben hier blijkbaar op het strand gekampeerd … dus we waren toch niet alleen vannacht.
Sinds gistermorgen is de laatste camper
vertrokken. Vera heeft verkregen om mogen te blijven tot zondagmorgen, zonder voorzieningen en mits te betalen … zo gemakkelijk zijn ze nu ook weer niet!
Onze enige zorg … de poort gaat automatisch open met onze nummerplaat. Het blijft spannend!
Bastia is wel een goede plek om enkele dagen vast te zitten. Het is een aangename stad waar wel wat te beleven is en druk bezocht door verschillende veerdiensten.
De bekende bezienswaardigheden hadden we al gedaan … behalve … de “Scala Santa”
Er zijn verschillende mogelijkheden, met de fiets of te voet … vanaf onze camping de hoogte in of eerst naar het centrum. We gokten op het laatste.
De “Aldilonde” een speciaal aangelegd fiets- en wandelpad onder de citadel en tegen de rotswand, was vandaag weer open.(gisteren gesloten wegens te hoge golven wat een moeilijke en steile omweg betekent).
Er ligt een prachtig fietspad van onze camping naar Bastia, gedeeltelijk zelfs met 2 vakken, gescheiden door zitbanken. Spijtig heeft niemand er al aan gedacht om aan te duiden waar fietsers of waar voetgangers thuishoren. Met het gevolg dat men voortdurend moet switchen naargelang de voorkeur van de tegenliggers. We nemen het er graag bij want elders is fietsen meestal levensgevaarlijk.
We konden bij de Vieux Port met de fiets de lift in naar de citadel om op die manier al wat hoogtemeters te winnen. Dat was wel zo, maar boven kon niemand ons op de juiste weg zetten.
Of liever, zelfs niemand van de bevraagde autochtonen kende onze fameuze trap, laat staan dat ze ons de weg konden wijzen. We probeerden alle namen: Scala Santa, Escalier Saint, Oratoire de Monserato … Iedereen begint verwoed op zijn smartphone te tikken maar dat kan ik natuurlijk ook wel. Onze fietsen hadden we al lang ergens geparkeerd maar ook te voet was het een opgave!!! Toen we er even aan dachten om het op te geven was er iemand die ons enthousiast op de goede weg kon zetten.
Kortom… om dit lang verhaal af te ronden … we hebben de trap gevonden en gezien … we hebben hem niet op onze knieën beklommen (zoals aanbevolen om van alle zonden verlost te zijn) maar ik hoop dat onze weg ernaartoe ook al voldoende was.
Toch wel uniek! Het is een kopie uit 1884 van de trap in de Basilica di San Giovanni in Laterano in Rome, waarvoor de toelating door de paus werd verleend aan de inwoners van Bastia!
We konden dan beginnen aan de lange afdaling om daar ergens beneden onze fietsen terug te vinden Onderweg werden we beloond met een fraai uitzicht over Bastia en zijn haven.

P.S. Hierbij mag ik niet vergeten “felicitaties voor Coki” die het grootste deel van onze tocht op eigen kracht heeft meegedaan. (behalve de trappen)

Geschreven door Herman.campert