Van de camping naar Propriano is 3 km. Je volgt de hotels tegen de bergflank en dan kom je er vanzelf. Er staan telkens nog een aantal auto’s van buitenlanders geparkeerd: F / D / NL
We naderen het centrum en hebben de indruk dat er geen leven meer te bespeuren is. Maar eenmaal bij de jachthaven zijn er tot onze verrassing nog enkele druk bezochte terrassen. In het hoogseizoen zal het hier overspoeld worden door zonnekloppers en strandtoeristen.
Even ten N.W. ligt het prehistorische Filitosa waar talrijke opmerkelijke menhirs werden teruggevonden. Het is niet te bereiken met openbaar vervoer en onze allesbehalve fitte en verkouden toestand belet ons om er met de camper naartoe te trekken.
Hier hebben we vanuit de camper of als het weer het toelaat vanuit onze vouwzetel buiten een mooi uitzicht op de baai, op de boten in de verte die witte strepen trekken door het water, op de roofvogels die voortdurend rondjes draaien boven ons hoofd, hagedissen die voor onze voeten wegschieten, de oleanders en eucalyptussen die hun best doen om nog voor wat kleur te zorgen en ook veel vliegen die ons ambeteren! Met enkele “Dafalgans” kan ik het zo wel volhouden!

Baasje is wat ziekjes… ik zal het maar overnemen. Gisteravond gingen we op restaurant, we aten er met zicht op zee. Die obers hadden het druk, ze zagen mij zelfs niet zitten… baasje moest zelf voor mijn drinken zorgen.
Sommige klanten zijn des te vriendelijker, sommigen kunnen niet van mij afblijven. Strelen daar heb ik niets tegen, maar zo maar oppakken, in de lucht steken en zelfs kusjes geven … dat vind ik wat van het goede teveel. Zeg nu zelf … moet dat nou? En ik ken die mensen helemaal niet!
Mijn baasjes bestelden een “Menu dégustation Planche Corse” en toen mijn baasje opperde dat hij de soep liever niet op een plank wilde, deed die ober dat hij het niet snapte … dat was toch om te lachen … maar die verstond dat blijkbaar niet! Ik vond het maar niks … ik kreeg trouwens ook niks!
En toen moesten we nog zo ver terug …ik had gelukkig goed geslapen in mijn rugzak, maar toch bergop is bergop en op ‘t einde moest ik toch weer beroep op mijn baasje doen maar … we kwamen samen weer goed thuis!

Geschreven door Herman.campert