Nantes is voor onze Coki tot nu geen hoogtepunt, ze voelde zich wat minder in haar sas. Vrijdag, de dag van aankomst, zijn we rustig bij de camper gebleven, op een wandelingetje naar de Erdre na, maar vandaag, zaterdag is ze met de bus mee naar de stad geweest. (… we krijgen in de volle bus beiden dadelijk een zitje aangeboden van jonge mensen…)
Coki bleef bijna de hele dag in de rugzak … maar heeft toch alles van daaruit min of meer gevolgd.
Ook de zon liet het voor een keer (hopelijk) helemaal afweten.
In het “Château des Ducs de Bretagne” zijn hondjes niet welkom, zelfs niet in een tas, dus heeft baasje noodgedwongen alleen een bezoek gebracht aan de edele dame “Anne de Bretagne”.
Merkwaardig als je bedenkt dat in de middeleeuwen zulke hondjes juist heer en meester waren in deze middens … vooral bij de edele dames!
Dus werd het bezoek beperkt tot een (500 m lange) rondgang op de 15de eeuwse versterkte muren. Het middeleeuwse fort herbergt meerdere gebouwen en een fraai paleis met verfijnde renaissance-façades.
We maken een wandeling door het historische centrum, passeren de “Kervegan-weg” met unieke 18de eeuwse gevels, kuieren door de “Passage Pommeraye” en picknicken aan “Le Lieu Unique” de kleurrijke toren van de vroegere koekjesfabriek “Lu”. We vinden na enig zoeken de ingang van “Tour de Bretagne” (het op 2 na hoogste gebouw van Frankrijk - 144 m) om op een terras van duizelingwekkende panorama’s te genieten, doch het blijkt gesloten en nogal verlaten!
Dus vervangen we dat door een heel speciale “Café Crème” op de Place Graslin voor de “Opéra” waar een kunstenaar werkt aan een fantastische installatie: een soort boom-monster dat door de kasseien van het plein uitbreekt en met zijn tentakels de trappen van het opera-gebouw bestijgt. Daar ter plaatse worden we getrakteerd op een interessante conversatie met een lerares (op rust) die ons inwijdde in de Franse onderwijs-methodiek en alles daaromheen.
Een plotse regenbui dwong ons naar “Galeries Lafayette” waar Coki de volle aandacht wist te winnen van alle verkoopsters die we tegenkwamen en ik (oude baas) een stoel kreeg aangeboden terwijl Vera (nood breekt wet) in de rijkgevulde confectie-afdeling dook!

Geschreven door Herman.campert