Dankzij haar (half) pilletje is Vera door het nachtelijk concert geraakt, echt nodig want een verkoudheid dreigt de kop op te steken. Gelukkig is het vandaag een reisdag en hopen we het rustig te houden!
Eerst nog een anekdote die gisteren in alle drukte verloren ging. Bij ons bezoek aan de kathedraal van Coimbra werden we in de kloostergang (zie foto: meditatie) plots verrast door een luid zingende mannenstem. In een van de zijkapellen stond een jonge geestelijke (bezoeker) die met een krachtige tenor het “Kyrie” zong … van begin tot de laatste noot.
Alle aanwezigen waren plots muisstil en bleven als bevroren onbeweeglijk staan. Het was een erg aangrijpend en magisch moment dat niemand onberoerd liet. Toen hij ophield bleef het nog even stil, hij groette even en ging verder. De tijd had even stilgestaan en toen ging alles weer verder alsof er niets gebeurd was…
Van Coimbra naar Porto kan gemakkelijk langs de autoweg maar daarvoor kom je toch niet naar Portugal. We dwingen onze gps met wat moeite tot een alternatieve route en maken een ommetje langs Mira, een mooi kustplaatsje.
In de richting van de kust komt er wat meer groen, maar toch zien we tussen de dennenbossen veel “dor-lijkende” bomen met hangende bladeren en hier en daar bosjes die op witte abeel lijken… volgens Vera kan je niet bij elke boom stoppen om te zien of je hem misschien wel herkent..
De wegen na Mira zijn in zeer slechte staat, je wordt gek van het “gebodder”. Maar hoe dan ook belanden we uiteindelijk in een voorstadje van Porto dichtbij de linkeroever van de Douro en met zicht op zee!

Geschreven door Herman.campert