Tweede keer goede keer. Wat gisteren niet lukte…nu dus wel. De zon komt geregeld en het is 25 graden. We steken de Kettingbrug over en genieten al dadelijk van het zicht op de Burcht van Boeda. Dat wordt klimmen! De kabelbaan hijst je in geen tijd de heuvel op. Maar ik wil eerst naar de “Varkert Bazar”, een park aan de voet van de Burcht. Door dit complex van tuinen stijgen we vanzelf en komen zo bij de ingang van het paleis.
Het uitzicht over de Donau naar Pest toe is overweldigend: vanaf hier tot het einde van deze wandeling zou ik dit woord steeds kunnen herhalen, we bevinden ons voortdurend tussen een fotograferende menigte, het wordt zelfs beurt afwachten.
We bezoeken nu eerst de Hongaarse Nationale Galerie en beperken ons tot één van de drie verdiepingen: met bekende Europese schilders uit de 19de/20ste eeuw en vooral “Munkácsy Mihály” (1844-1900), de trots van Hongarije omdat hij de enige Hongaarse schilder is met internationale betekenis.
Verder wandelen we de hele burchtheuvel af… hiervoor laten we de foto’s spreken.
Maar vermeldenswaard is wel “Hospitaal in de rots”: een km lange route onder de grond op een diepte tot 18 m. Een militair ziekenhuis met operatiezalen, ziekenzalen, röntgen- en andere apparaten, dat tijdens de Tweede Wereldoorlog gebruikt werd door de Hongaarse nazi’s (de Pijlkruisers). Het werd opnieuw in gebruik genomen in 1956 tijdens de Hongaarse Opstand tegen het Sovjet regime. Het complex diende niet alleen als hospitaal maar ook als atoom- schuilkelder voor de Hongaarse regering. Een ongelooflijk boeiende ervaring van 1,5 u, levensecht voorgesteld met al het originele materiaal dat nog aanwezig is. Dokters, verplegers en patiënten worden voorgesteld in wassen beelden. Werkelijk uniek en misschien te weinig gekend. Hiervan kunnen we geen foto’s tonen…want nog steeds staatsgeheim!

Geschreven door Herman.campert