Vandaag nemen we afscheid van Boedapest . Zeven dagen gepland, het zijn er acht geworden (een regen- rustdag)!
Blij en dankbaar voor de mooie ervaringen… we hebben ervan genoten. Deze stad heeft veel te bieden en zeker de vergezichten verrasten ons steeds opnieuw.
Misschien dan toch de mooiste? Laten we zeggen dat de laatste altijd de mooiste is (ons geheugen wordt er niet beter op).
We willen vandaag afsluiten met een boottocht op de Donau. Volgens mijn gids bestaat er een lijnboot die een rondje vaart langs het centrum.
We zien wel of dat lukt… Tot straks!

En of dat gelukt is! Na eerst nog een bezoek aan de St. Stefansbasiliek (vorige keer al gesloten) merkten we dat we nog een goed kwartier hadden voor het vertrek van de boot aan de Vigado-pier. Door onze ondertussen goed ontwikkelde kennis van het metronetwerk hebben we dat nog net gehaald, met 2 minuten overschot. Dat vond ik straf al zeg ik het zelf!
En… we hebben alles nog eens teruggezien, nu vanop het water. We eindigden waar we begonnen waren… en dat was het dan!

Morgen kiezen we een andere bestemming.
Nochtans zijn we het al bijna gewend: het flaneren langs de brede boulevards, de vele uitnodigende terrassen (het is Parijs niet maar toch), de gebouwen met hun opvallende compositie van stijlen, de lange statige hangbruggen, de verrassende panorama’s maar…
ook het verzorgde en praktische openbaar vervoer (hier gratis voor senioren), de kraaknette tram- en metrostellen, de vriendelijke mensen die zich aan de regels houden (niemand gaat door het rood licht), de jonge meisjes in kleurige jurkjes die als de zon schijnt wel wat durven laten zien… “Some like it hot” zei Tony Curtis en hij kan het weten want het is een Hongaar.
We zullen het allemaal missen… en de Donau natuurlijk die zich onverstoord door de stad slingert en voor zowel Boedapesters als de horden toeristen de aantrekkingspool vormt die mensen bij elkaar brengt… oost en west…

Geschreven door Herman.campert