Vandaag hebben we maar een klein stukje met de auto gereden en ik, Coki, mocht voor een keer op de mat blijven zitten tussen mijn baasjes. Zo had ik alles onder controle.
Bij aankomst schijnt de zon en ik mag weer mee op de fiets naar een groot kasteel. Daar kan ik zomaar aan de lijn rondlopen in een doolhof van wegen en paadjes. Ik heb mijn ogen uitgekeken: zoveel verschillende plantjes en bloemen had ik nog nooit gezien! En met ontelbare kleuren om samen ieder op zijn vaste stekje honderden verschillende figuren te vormen. Er staan ook groenten tussen… niet om op te eten maar alleen om mooi te zijn!
Daarna liep ik door allemaal rijkversierde kamers, op de rug van mijn baasje natuurlijk. Ik vrees wel eens dat hij dit niet zal volhouden want er waren ook nog eens veel trappen in dat kasteel. Iedereen vond ons wel leuk en ze waren allemaal vriendelijk tegen mij.

— Villandry is echt prachtig en tot in de puntjes verzorgd, kijk bv. naar de verse bloemenruikers in elke kamer om maar iets te noemen. Het kasteel heeft een eeuwenlange geschiedenis. Meer recent, in 1906 werd het aangekocht door een echtpaar: een Spanjaard en een Amerikaanse
met een speciale droom en veel geld natuurlijk. Ze begonnen eraan om alles in de oorspronkelijke 16de eeuwse stijl terug te brengen. Hun achterkleinzoon zet met de hulp van een stichting dit werk nog altijd voort.—

Na ons bezoek moesten mijn baasjes natuurlijk wat drinken. Maar ze hadden niet goed naar de lucht gekeken want het begon te druppelen, dus we moesten blijven drinken en tenslotte ook eten.
Niets aan te doen… toen begon het pas echt en het werd een ware zondvloed, er was geen doorkomen aan! Gelukkig moesten we niet ver en zat ik veilig … toch handig zo’n rugzak!
Tot overmaat van ramp hadden we ook nog een luik in camper laten openstaan….

Ondertussen is het vrijdagmorgen en het regent nog altijd. Wat met onze geplande fietstocht langs de Loire?

Geschreven door Herman.campert