Nu heb ik wel 2 dagen in de rugzak mogen zitten (eigenlijk mijn geliefkoosd plaatsje). Dat wil zeggen zo’n 4 á 5 uur per dag terwijl we rijden… Gisteren voelde ik mij niet in mijn nopjes, ik was bijna de hele dag zo ziek … als een hondje!
Toen baasje mij uit bed haalde ging het al mis: ik moest een beetje overgeven. Ik was helemaal niet in vorm en kon zelfs bazinnetje niet gaan wakker maken. De hele dag kon ik niet eten of drinken. Mijn baasjes waren erg ongerust en probeerden alles om mij op andere gedachten te brengen maar tevergeefs. Bazinnetje had al bijna een afspraak geregeld bij de dierendokter.
‘s Avonds ging het plots beter en kon ik weer drinken. Grote vreugde bij mijn baasjes die dan vrolijk meedronken.
Vandaag was ik weer helemaal de oude. Deze voormiddag 200 km aan een stuk gereden door het mooie rood - en geelgekleurde Aragon. Rond de middag vonden we een fijne parking aan de rand van de stad met voor de deur een tramhalte. We stonden er wel met 50 en er kwamen er nog voortdurend bij.
Ik mocht mee met de tram. We stapten uit op een zeer groot plein bij een geweldige kathedraal met wel 4 torens, op elke hoek een.
Ik vond het nogal warm … 27 graden … dat is toch meer voor de zomer bedoeld!
Wandelen doe ik graag maar nu kruip ik nog het liefst in de rugzak en dan zoeken we geregeld de schaduw op.
Elke morgen doen we een ochtendwandeling, baasje en ik. Maar daarna wil ik alleen maar op stap als iedereen meedoet, anders voel ik me niet op mijn gemak en trek ik soms de rem op tot iedereen er weer bij is.
Nu wordt het bedtijd en we krijgen mijn verslagje vandaag niet meer op de bus. Dus doen we morgen maar verder … met de foto’s.

Geschreven door Herman.campert