Zo! Daar lig ik dan, met een Bright biertje, liggend op een hemelbed met uitzicht op klein Bonaire.

8 oktober
De reis is goed verlopen, ik landde rond 20.15 uur (+6 uur in NL) op Bonaire. Bij de aankomsthal stond een goedlachse medewerkster van Fundashon Mariadal (FM) op mij te wachten. Ook stond de huurauto al voor mij klaar. Ik kreeg de sleutel van een Hyundai i10 overhandigd op het vliegveld. Via Maps.me (navigatie waarbij geen internetverbinding nodig is), vond ik de weg naar het Eden Beach Resort, de plek waar ik in ieder geval tot 23 oktober verblijf (absoluut geen straf). Waarschijnlijk verhuis ik daarna naar een appartement van het ziekenhuis. Er werken momenteel veel buitenlanders in het ziekenhuis, waardoor alle appartementen van het ziekenhuis bezet zijn. Daarom mag ik de eerste twee weken vertoeven in een resort.
Met mijn waggie reed ik dwars door Kralendijk. De medewerkster van FM vertelde dat vandaag de laatste feestdag is van Regatta (zeilfeest). De geluiden van salsa, regaeton, kizomba en bachata dreunden door mijn lijf en door de rammelende Hyundai. Ik genoot van alle dansende en vrolijke mensen. Met een glimlach van oor tot oor reed ik verder en dacht: Oh, hier voel ik me thuis! Even later arriveerde ik bij het resort. Ik kreeg een ruime studio toegewezen met een keuken, badkamer, een tweepersoonsbed, met zwembad en aan het strand. Dik veur mekaar!

9 oktober
Vandaag werd ik op tijd wakker (zeldzaam moment). Het was regenachtig buiten, wat me de kans gaf om nog ietsje langer te blijven liggen. Vervolgens reed ik als en typische Nederlander naar de Albert Heijn en dat heb ik geweten… Je bent hier al snel €6,- kwijt voor een bakje yoghurt. Maar goed, je hebt er wel een dikke bak met Grunninger knakkers!
De rest van de dag heb ik genoten van het strand, de zee en het prachtige uitzicht bij het resort. Ik was bijna vergeten dat ik morgen al zou moeten werken… Tenminste daar ging ik vanuit, want ik had nog niets gehoord. Na wat berichtjes te hebben verstuurd wist mijn toekomstige collega te vertellen dat ik morgen een avonddienst zou hebben.

Afgelopen maandag was het zover. Mijn eerste dienst op de SEH. Eerst moest ik nog even naar de autoverhuur om te betalen. De eigenaar was er niet dus ik kwam aan de praat met twee Nederlandse automonteurs. Ik vroeg of het verstandig zou zijn om een auto te kopen en of ze nog iets hadden staan. Hun vaderhart sprak en zeiden; ach kind, de auto’s zijn hier zo slecht, als je een auto koopt en er gaat iets kapot, dan ben je veel duurder uit. Huur maar gewoon een autootje, dat is veel veiliger en dan komen wij jou helpen als er iets stuk gaat. Oh, hier smelt je toch van?! Als een goed opgevoede dochter volgde ik het advies op. De eigenaar kwam later binnen en vertelde dat hij nog een Kia Picanto had staan, voor een relatief goedkope huurprijs (voor Bonairiaanse begrippen). Ik ruilde mijn Hyundai i10 in en kreeg de sleutels van mijn oranje scheurmonster. Ik had nog geen 10 meter gereden en had al spijt! Na de eerste hobbel op de weg (die zijn hier nogal veel), leek het alsof het onderstel doormidden brak. Tijdens de eerste bocht reed ik bijna rechtdoor. Er zit zoveel speling in het stuur, dat bij het sturen van 90 graden naar links of naar rechts de auto nog steeds rechtdoor rijdt. Er zou stuurbekrachtiging op zitten maar deze werkt alleen bij het terugsturen. De handrem werkt niet en heb helaas geen airco meer. Je zal vast denken: Verwend mens, maar geloof me; met de ramen open rijden terwijl de straten blank staan is niet echt een goed idee…

Maandag, dinsdag en woensdag werd ik ingewerkt op de spoed. Donderdag en gisteren werd ik ingewerkt op de ambu. We werken in het oude ambulance uniform op de SEH. Mensen die spoedeisende zorg nodig hebben bellen 912, ze krijgen direct de SEH aan de telefoon. De SEH is dus ook de meldkamer. Ambulancechauffeurs/chauffeuses nemen de telefoon aan en sturen een ambu ter plaatse. Indien de patiënt verder onderzocht en behandeld dient te worden op de SEH, wordt de patiënt door ons hier naartoe vervoerd. Met enige regelmaat draag je de patiënt aan jezelf over en vervolg je de behandeling en diagnostiek op de spoed.
De eerste dagen op de SEH moest ik even wennen. Ik heb weinig tot geen ervaring met werken op de SEH. Daarnaast wordt er nog veel met papieren formulieren gewerkt die later verwekt moeten worden in verschillende digitale programma’s. Met gemengde gevoelens kwam ik de eerste avond thuis, hoe moet ik dit in godsnaam binnen 3 dagen onder de knie krijgen?! Gelukkig begon ik dinsdag en woensdag de structuur en de werkzaamheden te begrijpen, ik kreeg er vertrouwen in! Donderdag en gisteren werd ik ingewerkt op de ambu, wat een verademing! Het komt veelal overeen met het werk in Nederland, behalve het grote aantal duikincidenten, vergiftigingen door zeedieren en de taalbarrière. Gelukkig spreekt de chauffeur/chauffeuse over het algemeen Spaans en Papiaments.

Vandaag en morgen ben ik vrij. Ik was er eerlijk gezegd best aan toe door de nieuwe indrukken en al het regelwerk! Naast het werk ben ik deze week voornamelijk bezig geweest met allerlei regel dingen, zoals het aanvragen van een zorgverzekering (gratis via het ziekenhuis), CRIB-nummer, een verklaring van rechtswege en het openen van een lokale bankrekening . Alles kost enorm veel tijd en is niet binnen 5 minuten geregeld. Poko poko!

Het is het allemaal waard, want nu ik dit schrijf lig ik languit op een bedje, op een wit zandstrand, met uitzicht over een helder blauwe zee, waar twee Bonairianen de steiger aan het repareren zijn met een snorkelset op hun hoofd, terwijl ze met kop en schouders boven het water uitsteken. Ik vermaak me hier wel! Hopi bon!

Geschreven door Hendriens.avonturen