Kamikazepiloot

Oeganda, Makindye

Donderdagavond werden we afgezet bij Frego, de plek waar Cornelius (ja, we weten nu zijn naam) met zijn band optrad. Het was een echt Afrikaans plekje, met lichtjes, vuurkorven en lounge stoelen. Dat we dit plekje niet eerder hebben ontdekt! De ober begeleidde ons naar voren, een heerlijk plekje vooraan. Cornelius begon meteen heel enthousiast te zwaaien en blies ondertussen nog wat toontjes op zijn trompet. Hij zal wel de muziekdocent zijn van Xavier project, want die man bespeelt alle instrumenten. We zaten nog geen 5 minuten en toen kreeg Elles al een drankje aangeboden van een Ethiopische kerel. Elles groette en bedankte hem vriendelijke voor het gratis drankje. Even later hadden ook wij een gratis drankje te pakken dankzij Elles. Lekker goedkoop avondje dus! Gratis drank, muziek, een vakantiegevoel en dat allemaal in Afrika, wie dut mej wat!

Vrijdag nam Anna ons mee naar een weeshuis. Hier worden baby’s naartoe gebracht als ze ergens ter vondeling gelegd worden of worden weggehaald uit een onveilige thuissituatie. Vier meiden van onze leeftijd wonen in het weeshuis en zorgen 24/7 voor 31 kinderen tot 3 jaar oud. Toen we aankwamen vlogen deze meiden Anna letterlijk om haar nek. Ze dachten; eindelijk even rust. Ze zagen er echt vermoeid uit. We hebben ze wat werk uit handen kunnen nemen door met de kinderen te spelen, verschonen, eten/flesje geven, wassen en naar bed brengen. De kinderen smeekten echt om liefde. Als je ze eenmaal vast had, lieten ze niet meer los. Ze kropen tegen me aan en vielen niet veel later in slaap (zie foto). Er waren zelfs een aantal kinderen die ons mama noemden. Zo aandoenlijk! Wat had ik ze graag mee willen nemen. Er is vast wel ergens een plekje waar ze meer liefde kunnen ontvangen dan in het weeshuis. Een van de meiden vertelde een verhaal over een baby, hij was in de wc gedumpt toen hij net geboren was. Hij was te vroeg geboren en zo klein als een hand. De politie heeft deze baby net op tijd gevonden en naar het weeshuis gebracht. Zonder enige medische zorg is hij sterk en gezond geworden, onvoorstelbaar. We willen sowieso volgende week weer naar het weeshuis om de meiden mee te helpen en de kinderen wat liefde te kunnen geven. Zoiets kleins betekent zoveel voor hen!

Cornelius had ons uitgenodigd om nog eens naar zijn band te komen kijken in het centrum. Hij had al een tafel voor ons gereserveerd, dus daar konden we natuurlijk geen nee meer tegen zeggen. Toen bleek dat die beste man ook nog eens kon zingen! Daarna zijn we naar een lokale club gegaan waar de andere mensen van Xavier project waren. Het was erg gezellig en het werd steeds gezelliger, want toen we Gin Tonic bestelden kregen we een fles Tonic en een fles Gin van 200 ml… en dat voor €2,50 euro. Jep, het was tijd om naar huis te gaan. Ook onze huisgenoot uit de UK, had zich wat vergist in de bestelling van de sterke drank. Geen flauw idee hoe die kerel het guesthouse gevonden heeft.

Zaterdagmiddag sprongen Myrthe en lois op een boda en Elles en ik + kater op een boda. Wat een kamikazepiloot. Hij heeft een man aangereden, vloog bijna uit de bocht en wij zijn meerdere malen bijna aangereden door een motor en een matatu. Ik werd zo boos op die gast. Je moet het je even inbeelden: Motor met daarop Boda kamikaze piloot gevolgd door Elles en daarna nog rood aanlopende Hendrien inclusief kater. Ik zei tegen hem: STOP YOU IDIOT, YOU’RE DRIVING SKILLS ARE INSANE STOPPPP!!! En die gast stopte maar niet, dus ik begon hem, zonder Elles een dreun te geven te slaan terwijl ik riep dat hij IMMEDIATELY moest stoppen. Hij dacht vast, die gekke Nederlands, laat ze maar gillen, ik heb geld nodig. Nou, dus nog na bijna 2 doodervaringen waren we eindelijk bij Java’s aangekomen. Wat een malloot. Mijn kater werd er niet beter op. Maar goed, tot zover het verhaal over de boda. Java’s is een plek waar je heerlijk Europees kan lunchen, wat wij als hemels ervaren hier in Oeganda. Met een goed gevulde maag, trillende handjes en koppijn liepen we richting de Gaddafi National Mosque. We kregen een doek om ons hoofd en middel, we heb er nog nooit zo charmant uitgezien, vind je niet (beslis het zelf, bekijk de foto)? De moskee is de één na grootse moskee van Afrika en het heeft een ontzettend mooi uitzicht over Kampala.

Zondag hebben we onze Afrikaanse outfit aangetrokken en mochten we met Jackie mee naar de kerk. De kerk bevindt zich op het terrein van een University. Maar wat we helemaal niet verwacht hadden is dat we onderweg, op het terrein van de University, door een klein attractiepark liepen. Het zag er vervallen uit maar Jackie vertelde dat het nog steeds gebruikt wordt. Toen we de kerk, wat overigens niet op een kerk leek vanaf de buitenkant, binnen liepen stond ik weer met mijn mond vol tanden. Het leek op een grote bioscoop/theaterzaal, 10 maal chiquer dan de National Theatre. Er werd gedanst, er werd gezongen op moderne/Afrikaanse muziek! Echt leuk om zoiets mee te maken. Die twee uurtjes vlogen zo voorbij. ’s Middags hebben we Lois ontafrikaand (je zou bijna denken dat het echt bestaat). Ze werd gek van die dikke bos op haar kop. Het duurde 2 uur om het Nederlandse bossie weer terug te toveren. Het resultaat: ‘coupe a la Tarzan’ was erg lachwekkend.

Maandag bezochten we een opvanghuis voor straatjongens. Deze jongens hebben jarenlang op straat gezworven. Het team zorgt voor zo’n 15 jongens. We hebben ze les gegeven over Malaria, de pubertijd en HIV/AIDS. Ook werden we uitgenodigd om samen te lunchen. De lunch bestond uit witte bonen en bloem van mais vermengd met water. Ik heb het geprobeerd, maar de zandkorrels, haren en kippenveren kon ik er tussenuit vissen. Een aantal onder ons hebben daarna ook de menigmaal tegels geteld in de badkamer.

Vandaag hebben we kinderen uit een andere sloppenwijk les gegeven over hygiëne en malaria. Naast dat hebben we vooral plezier gemaakt met de kinderen, lekker dansen, zingen en spelletjes doen. Ze hebben genoten! ’s Avonds hadden we een meeting met onze Public Health klas en docent. Toch genoten we een beetje om onze klasgenootjes in dikke truien te zien zitten, sorry Nederland, maar hier is het rond de 30 graden! Gniffel Gniffel.

Geschreven door

Al 13 reacties bij dit reisverslag

Wat aandoenlijke foto's Hendrien. Ook weer een schitterend verhaal. Je zult toch zo een koffer vol van die hummeltjes mee naar huis nemen.

Wemmie 2016-11-15 21:41:48

Wat weer een mooi verhaal Hendrien, volgende keer maar een andere boda uitzoeken. Super ook dat jullie die meiden van het weeshuis weer gaan helpen👍🏻. Laat jij je haar nog wel even zo, ik vind het prachtig. 😘😘😘

Engbert 2016-11-15 21:56:47

Jullie zijn kanjers😘

Diddy 2016-11-15 22:03:53

Wat weer een leuk verslag Hendrien. Je laat ons zo wel meegenieten met je avonturen.

jannie woppenkamp 2016-11-15 22:54:55

Top stuk!

Roelandt 2016-11-16 10:20:36

Wat beleef je veel Hendrien! En wat ontzettend leuk om dat mee te lezen. Mooi hoor hoe jullie daar de handen uit de mouw steken!!

Tjalling 2016-11-16 10:52:49

Mooi Hendrien.

Hans Kamps 2016-11-16 12:55:05

Wat een aangrijpend verhaal over die baby... maar verder geweldig Drien wat een verhalen! Geweldige foto's!!!

Tinie Smeenge 2016-11-16 18:57:18

Wat weer een prachtig verhaal Hendrien, mooie belevenissen. Maar ook heel aandoenlijk met die kindertjes.

Lammie Kamps 2016-11-16 19:58:37

Wat een mooi verhaal droin! En ben wel trots op je dat je dit maar allemaal even doet! Dikke knuffel

Kristel 2016-11-16 22:21:34

Wat weer superleuk om te lezen Hendrien.Ik zeg: Meerdere vaste stageplekken in het weeshuis! Ze zijn vast heel blij met jullie.

Herma 2016-11-17 08:21:42

Tot nu toe heb ik alle verhalen gevolgd! Indrukwekkend hoor. Wat een ervaring zal dat zijn om daar te mogen werken. En dan die kleine kinderen.....! Sneu hoor! Fijn dat jullie helpen!

Mia Dijkstra 2016-11-18 21:26:08

We zijn weer op de hoogte; mooie verhalen! Prachtige foto's ook. En als je hoofd niet teveel kriebelt laat dan dat haar maar even zo tot je weer terug bent.

Coba en Luuk. 2016-11-20 15:35:48
 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.