Hier kuj Drents praoten

Oeganda, Sipi

Het is bijna niet te bevatten, 21 oktober stapten we in het vliegtuig naar Oeganda. We zijn al een maand verder! Ook de afgelopen dagen vlogen voorbij, wat hebben we weer veel meegemaakt!

Woensdag 16 november gaven wij onze laatste les over HIV/AIDS aan de kinderen van Hands For Hope. We waren al op tijd klaar met lesgeven dus besloten we om naar het weeshuis, waar ik al eerder over schreef, te gaan. We hebben de meiden weer kunnen helpen en dat waardeerden ze zeker! Ook de kindjes leken ons meteen te herkennen, zo leuk! Toen we rond een uur of 2 naar huis gingen vroegen de meiden wanneer we weer zouden komen. Binnenkort, dit was zeker niet de laatste keer!

Donderdag zijn we naar de grootste en meest dramatische sloppenwijk van Kampala geweest. Myrthe, Elles en Lois waren hier al eens geweest toen ik ziek was. Paul, degene die Peace for Children heeft opgezet had ons uitgenodigd om nog eens langs te komen. Paul komt zelf uit deze sloppenwijk en heeft Peace for Children opgezet om iets te kunnen betekenen voor de kinderen uit de sloppenwijk. De omstandigheden zijn ronduit slecht (zie foto’s). Je ziet kinderen al vanaf een jaar of 6 met een flesje rondlopen met daarin een doekje met kerosine. Ze ademen dit de hele dag in om het leven maar een beetje ‘draaglijk’ te maken. We hadden de first aid tas van Anna meegenomen, zodat we wat eerste hulp konden verlenen. We mochten gebruik maken van het kantoor van Paul, al snel kwamen de eersten binnen. Velen van hen klaagden over hoofdpijn, bloed ophoesten en diarree. Ook hadden ze veel wonden. Bij het schoonmaken van de wonden kwamen we tot de ontdekking dat er een paars goedje op alle wonden was gesmeerd. De tolk die ons hielp vertelde dat het waarschijnlijk een tovergoedje is afkomstig van een kwakzalver uit de sloppenwijk. Het goedje leek niet echt te helpen want veel wonden waren ontstoken. Eén van de jongens die om hulp vroeg had een groot ontstoken wond op zijn scheenbeen. Hij kon nauwelijks meer op zijn been staan. We hebben geprobeerd om de wond wat schoon te maken, maar we wisten dat dit niet veel zou helpen. Eigenlijk moest deze jongen naar het ziekenhuis voor de juiste zorg. Maar die mogelijkheid is er niet. Geen geld, geen behandeling.

We hebben daarna nog een ronde gedaan door de sloppenwijk. Het is zo triest om te zien hoe de mensen hier proberen te leven. Voordat we kwamen had het veel geregend. De kleien hutjes spoelen weg, muren vallen om, alles wat ze hebben wordt nat of spoelt weg. Hier en daar proberen vrouwen wat geld te verdienen door sieraden, houten beeldjes of kleding te maken en de mannen zijn aan het smeden en timmeren. Maar overal, hoe ellendig de situatie ook is, hoor je muziek. Deze mensen zijn zo gruwelijk muzikaal. Dansen, zingen, instrumenten bespelen, daar krijgen ze energie van om weer even door te gaan.

Vrijdag vertrokken we naar Sipi. Een klein plaatsje gelegen tegen de grens van Kenia waar mooie watervallen zijn. Ons huisgenootje had ons uitgelegd hoe we hier naartoe zouden kunnen gaan. Ons plan was om rond 12 uur met de boda naar het drukke taxipark te gaan om daar een touringcar te vinden die ons naar Mbale zou brengen. Het begin beloofde al niet veel goeds want ik was bij het taxipark de meiden al kwijt. Na wat ‘discussies’ te hebben gevoerd met de bodadriver, wees een vriendelijke man de chagrijnige boda driver en nog chagrijniger Hendrien de weg. Tot mijn geluk vond ik na een minuutje een groepje Mzungu’s met heel wat enthousiaste Oegandese mannen er omheen. Dat kon niet missen, dat waren Lois, Myrthe en Elles. Deze mannen hadden door dat wij op zoek waren naar een bus die ons naar Mbale bracht. Snel maakten we een keuze uit de velen bussen en stapten we in. Eenmaal binnen waren we weer een hele bezienswaardigheid, vier blanke meiden in een bus vol (vol heeft een andere definitie in Oeganda) Oegandezen. De busreis naar Mbale heeft uiteindelijk 6 uur geduurd, de buschauffeur reed stevig door, om de 30 seconden vlogen de mensen door de lucht, vanwege de hoge hobbels en snelheid. Dat de bus het tijdens de rit niet heeft begeven, mag ook een wonder heten. In Nederland zou deze bus al 50 jaar geleden zijn afgekeurd.

Vanaf Mbale moesten we een taxi pakken om in Sipi te komen. De taxi’s bleken niet op de plek te staan waar de bus stopte. Een paar boda’s brachten ons naar de juiste plek. We hadden meteen een taxi te pakken en wij dachten: gaan met die banaan! Het was ondertussen al 18.30 uur dus het begon al schemerig te worden. We begrepen niet waarop we nog moesten wachten, want de taxi zat al vol. Lois ging verhaal halen. We hadden het natuurlijk kunnen weten, de taxi, bedoelt voor 7 personen, was nog niet 'vol' genoeg. Nadat er nog 7 personen zichzelf in het busje propten konden we om 19 uur, als sardientjes in een blik, vertrekken. Om 21 uur waren we dan eindelijk daar. Chagrijnig of hangry, zoals Myrthe dat dan noemt (hungry en angry, voor als je de grap even gemist hebt) liepen we naar de receptie. Even had ik een grote glimlach op mijn gezicht, want wat zag ik daar? Een hele bekende sticker die mij vertelde: ‘Hier kuj Drents praoten! Ik was weer helemaal gelukkig.

Met een glimlach op m’n kop viel ik in slaap en die werd nog groter toen we ’s ochtends wakker werden met een prachtig uitzicht en aapjes die door de bomen slingerden (zie foto). Een gids nam ons mee naar de drie watervallen van Sipi. Wauw, wat was dit mooi! Langs de watervallen, jungle mannen en koffiebonenplantages. Aan het einde van de tocht (14 km ongeveer), hadden we nog wat op de planning staan. Abseilen van 100 meter hoogte, naast de hoogste waterval van Sipi. Het was spannend maar zo zo zo super vet!!! Weer terug bij het Crows Nest, de accommodatie waar we verbleven, stapten we onder de warme douche met uitzicht op de hoogste waterval. Gelukkiger kon je mij niet krijgen.

Zondag vertrokken we in alle vroegte naar Kampala, dit keer met een matatu, ook niet het comfortabelste vervoersmiddel, maar stukken beter als de heenweg. Onderweg werden we nog aan de kant gezet door de politie omdat we geen gevaren driehoek in de matatu hadden liggen. De chauffeur excuseerde zich en zei dat we binnen 15 minuten de rit konden vervolgen. Een minuut duurt hier over het algemeen 120 seconden, zodoende reden we na een half uur weer verder. Om 14 uur waren we weer in Kampala. ’s Avonds ben ik geonafrikaand, want het haar begon erg uit te zakken. Wat was het heerlijk om na twee weken weer mijn haren te wassen!

Vandaag hebben we de staff van Hands for Hope first aid training gegeven. Het was even omschakelen om nu de docenten en medewerkers les te geven in plaats van de kinderen. Er is in ieder geval veel gelachen, nu hopen dat ze er ook nog wat van hebben opgestoken!

Geschreven door

Al 7 reacties bij dit reisverslag

Wat weer een prachtig avontuur Hendrien! Die Drenten zitten ook overal hè? Respect voor jullie werk in de sloppenwijken en in de weeshuizen. Schrijnende foto's.

Diddy 2016-11-21 21:43:08

Wat een mooi aangrijpend verhaal Tranen bij het lezen, veel geluk en ondanks alles ook genieten liefs voor jullie Oma Rita

Rita Felen oma van lois 2016-11-22 00:51:59

Wat een mooie reis. Een levenservaring die jullie altijd bij zal blijven. En goed werk natuurlijk, een inspiratie. Respect hoor.

Paul van der Smitte 2016-11-22 06:47:19

Mooi verhaal Hendrien. Wel heftig denk ik.

Harmke Kuipers 2016-11-22 09:38:20

Geweldig om het te lezen , wat een verhaal weer! Tja, en wat die stickers toch ook allemaal kunnen doen!! Kijk uit naar je volgende belevenis.. Groetjes...

Tinie Smeenge. 2016-11-22 18:39:45

Wat een verschil in de wereld. !! Ben wel heel benieuwd naar de samenstelling van het paarse drankje. Liefs van ons allemaal

Herma 2016-11-24 09:04:16

Wat een prachtige natuur en wat een narigheid in die sloppenwijken. Groeten.

Coba en Luuk 2016-11-26 16:13:54
 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.