We hebben een probleem met onze ijskast. Elke morgen begint ze voor 7u te piepen en doet dit gedurende 15sec en dat om de 2 minuten.
Verschrikkelijk irritant, want van slapen komt er niets meer in huis.

Nu was dat vandaag nog niet zo heel erg aangezien we nu eindelijk toch die wandeling door de kloof zouden doen. We wisten waar we de bus moesten nemen en die zou ons na 10 min rijden naar de start van de wandeling brengen.
We stapten dus rond 9u naar het dorp. Wat bleek? Billie mocht toch niet mee op de bus. Er was ons nochtans gisteren gezegd van wel. Daar stonden we dan mooi. De teleurstelling was groot, nog een dagje niets doen zagen we niet zitten, parkeren gaat hier echt niet, dus wat dan? Uiteindelijk hebben we een taxi naar boven genomen. Goed geregeld en dat ging heel vlot!

Met de nodige vertraging begonnen we rond 11u aan de wandeling door de kloof. In ons reuther wandelboekje stond deze El Cares route hoog aangeprezen. Kleine 11km heen, dezelfde afstand terug.
Gelukkig was er vandaag redelijk wat bewolking, want van schaduw was op heel de route geen sprake. Het was dus toch een goede beslissing van ons, om dit toch even uit te stellen en deze niet proberen te doen bij 30 graden.
Nog voor we halverwege waren, was er al een kleine mental breakdown van Mare owv te lange afstand. Dat beloofde niet veel goeds.
Eerlijk gezegd, was mijn goesting ook al ver over toen we op het keerpunt kwamen. Gelukkig was dit wel een leuk dorpje, waar we van de gelegenheid gebruikt maakten om een hapje te eten en de voetjes te laten rusten.
De weg terug ging vele vlotter als heen - daar zal die overheerlijke cheesecake ongetwijfeld iets mee te maken hebben gehad. Mare was er intussen ook helemaal door.

Rond 19u30 kwamen we terug aan het beginpunt aan, waar we het geluk hadden dat er al een taxi kwam aanrijden. Achteraf bleek die man nogal opportunistisch te zijn geweest naar toeristen toe (lees: we zijn afgeript).

Billie is helemaal kapot nu en zal een beetje moeten recupereren wsl. Daar was tijdens de wandeling niets van te zien, die bleef maar rondsnuffelen en de berggeiten lastig vallen. Dat ze eens bestormd werd door zo een bok, dat was gewoon part of the game. Het is toch echt een sjarelke ze.

De wandeling was prachtig en leidde ons door rotsachtig gebied waar op een deel van de route knappe loofbomen groeiden, tussen de rotsen door. We kwamen dus tientallen berggeiten tegen die zo tam waren dat je ze kon aaien, maar vanaf je eten bovenhaalde behoorlijk assertief werden.

Ik sluit mijn dag af met een kleine 43.000 stappen en een kleine 30km gewandeld. Ik hoop morgen op te staan met minder gekneusde voeten. 😉

Geschreven door Geertskes.reizen