Gisteren waren we op zo'n mooi plekje aan een haven beland dat het best wel zonde was dat we hier vanmorgen niet wat langer de tijd konden nemen om er van te genieten.
We hadden immers een ondergrondse rondleiding in de mijn geboekt voor 12u30. Daar ging best nog wel wat stress mee gepaard. Online tickets bestellen en betalen met visa - so far so good, maar dan kreeg ik geen bevestigingsmail met de tickets binnen en natuurlijk heb je via visa ook geen ogenblikkelijk betalingsbewijs. Sh*t.
Maar allé vanmorgen dus dan toch nog de email binnen gehad.
Met nog 2,5u te rijden hadden we dus geen seconde te verliezen en de stress begon al wat op te lopen toen we ook nog eens heel wat tijd verloren door een ongeluk onderweg (uitgebrande vrachtwagen waardoor de baan versperd was).
Daan die deed er nog een schepje bovenop door ons te vragen hoe het komt dat we steeds te laat zijn. Bad timing, my son. Very bad timing!

Om 12u24 reden we uiteindelijk de parking op van de kopermijn en we zijn nog nooit zo snel buitengeraakt😁. 12u29 stonden we aan de receptie. 👌.

Genoeg herkenbare anekdotes over ons...
De mijn dus...
Deze mijn werd ons aangeraden door het Nederlandse gepensioneerd koppel dat we eerder al tegenkwamen (zij waren degene die blauw bessen gingen plukken). Het was een schot in de roos. We kregen afgrijselijke oranje (gele voor de jongens) regenkapjes aan en mochten aan de toer beginnen. De tour werd gehouden in het Engels door wel echt een heel theatrale madam, het was heel fijn! Ik moest dus weer vertalen voor de kinderen, al zei Mare nadien dat ze er best al veel van verstond.

De mijn is ongeveer 1000 jaar actief geweest en er is ongeveer 300.000 ton koper uit gehaald. Dit was slechts 1-6% van al hetgeen er uitgehaald is blijkbaar. In de 17de eeuw was het koper dat uit deze mijn is gehaald goed voor ongeveer 66% van de Europese koper. De staat Zweden (koningshuis dus toen) heeft hier via het heffen van belastingen goed aan verdiend. Tot op de dag van vandaag is het de gewoonte dat de koning/koningin een bezoek brengt aan de mijn en hun naam graveert in de mijnwand. Deze gravure wordt nadien opgevuld met echt goud.
De mijn gaat tot een diepte van 208m, maar het bezoek zelf gaat slechts tot op 67m diepte. Tot op de dag van vandaag wordt er per uur nog 35.000 liter water uit de mijn gepompt.
In 1687 is hier een hele zware instorting gebeurd, waarbij een grote scheidingsmuur die 2 putten scheidde van elkaar is ingestort en een enorme krater heeft achtergelaten. Wonder boven wonder is er bij dit ongeluk niemand gestorven, omdat de instorting gebeurde op midzomernacht, een feestdag waarop niemand werkt.

De toer was na een uurtje ongeveer afgelopen en werd door ons allen gesmaakt. De verlichting in de mijn was ook heel sfeervol aangebracht en we konden enkele seconden beleven wat het was daar beneden in absolute duisternis. Het is wel duidelijk dat als je fakkel uitging, je de weg niet terug nr boven zou vinden...

Bovengronds was er dan ook nog vanalles te bezichtigen: het pomphuis boven de 208m diepe schacht, (Blijkbaar als je hier iets zou laten invallen, zou je het niet horen omdat de geluidsafstand overschreden is. Bijzonder akelig om boven zo'n grating te staan voor mij) een exhibitie en een museum. Dit laatste hadden we wat te laat betreden, want was echt super tof, maar hier hadden we dus te weinig tijd voor.
In België hebben we de mijn van Blegny al eens bezocht en die ondergrondse toer was zeker ook zeer boeiend en leuk, maar bovengronds kunnen de Walen hier nog wel iets uit leren!

We sloten ons bezoek af in een super gezellig koffiehuisje naast de diepe krater en hielden een Zweedse fika (we aten dus taart🤪).


Op naar de volgende stop dus. Een week ofzo geleden besloten we dat het beter was om al 's avonds naar de plek te rijden waar je de dag nadien iets wil doen. Anders belandden we steeds op het goeie moment van de dag in de mobilhome. Vanavond leidde de rit ons naar Stockholm. Of net buiten Stockholm alleszins.

Stockholm, een langverwacht bezoekje voor mij. Het is immers een stad die ik al heel lang wil bezoeken.

Ik ben dus zeer benieuwd wat de komende dagen ons weer zullen brengen.

We staan alweer (Wij hebben echt zoveel geluk met onze plekjes) aan water. Vanavond konden we dan ook op een ponton aperitieven terwijl we genoten van de laatste zonnestralen. Je wordt dit gewoon niet beu. Nooit.

Geschreven door Geertskes.reizen