Aan alle mooie liedjes komt er een einde...ook aan deze prachtige vakantie, vol geweldige, intense ervaringen samen.

Het voelt vreemd aan om na deze bijna 4 weken hier een einde aan te breien. Tot op de laatste dag had ik namelijk niet het gevoel dat het echt afliep. Er was altijd wel iets nieuws te zien of van te genieten. Heerlijk gevoel!

Vanmorgen weer wakker geworden met de kletterende regen op het dak van de mobilhome. Daar ging ons plan om nog wat te gaan waterpedaloën. Met de kids afgesproken dat we nog zouden pannenkoeken eten (goed omgekocht van ons 😉), we zouden inpakken en vertrekken. Nog even de stoelen en tafel droogmaken, iedereen onder de douche, toilet legen en vuil water lozen en hop we zijn weg naar huis met een lange rit van 1400km voor de boeg.
Hoe ver we vandaag zullen geraken dat weten we niet, we rijden tot het niet meer aangenaam is, dat is het voordeel van ons huis mee te hebben. We stoppen gewoon, we zetten ons op een geschikte plek en rusten uit.

Rond 18u reden we alweer de beruchte bridge over tussen Malmö en Kopenhagen. Vandaag stond er veel zijwind en net als de eerste keer voelde ik me ontzettend ongemakkelijk. Ik ben zo'n bange mus geworden, het is gewoon te belachelijk. Ik had fysieke angstverschijnselen tijdens het rijden: verhoogde hartslag, zere maag en zeer onverdraagzaam voor elke kik dat er werd gegeven in de mobilhome. Ook niet echt gezond, lijkt me...🙈.

Op de laatste minuut hebben we beslist om niet ook de 2de grote brug te nemen, maar deze keer de oversteek te maken met de ferry. Lode vraagt hier eigenlijk al.een hele vakantie achter en we dachten dat het wel goed zou zijn om dan ineens aan te komen in Duitsland, ipv het noorden van Denemarken. Achteraf gezien, scheelt dat allemaal niets in tijd, want de rijtijd die we nu wonnen, verloren we op de boot. Maar och, het was weer een andere ervaring.
De ferry schommelde wat door de wind en aangezien ik snel zeeziek word, had ik dan toch precies nog liever de brug. Mare die kan er duidelijk ook niet goed tegen. Daan die vond het ook niet zo top op het dek, want zei:" ik voel me hier een beetje onveilig, ik denk altijd dat ik erover val en me aan de rand moet vasthouden." Aan dat beeld wil ik precies niet al te hard denken...

Qua timing zaten we wel helemaal goed. Net toen de ferry vertrok, kregen we een prachtige zonsondergang te zien boven het water. De zon was een dieporanje gekleurde bol, die snel wegzonk in het water.

Na 45min was het alweer voorbij en konden we gewoon weer verder rijden. Het voordeel van deze tocht was alleszins wel dat we allemaal eens uitgestapt zijn, de benen hebben gestrekt en een frisse neus hebben gehaald.

Geschreven door Geertskes.reizen