Vanmorgen zijn we eens op tijd uit ons bed geraakt. 😉. We hadden immers een dagtocht voor de boeg staan en rond 16u voorspelden ze regen. Nu vinden wij een beetje regen nu ook niet zo heel erg om door te gaan, maar gieten dat hoeft nu ook weer niet.

We trokken richting natuurreservaat Skuleskogen, dat gelukkig maar op 20 min van de camping gelegen was.

Veel later hadden we al niet meer moeten toekomen, want wij hadden het laatste plekje bemachtigd op de camper parking.

Het pad leidde ons door het reservaat en begon met een lange klim naar de top. Ik vind het zelf altijd fijner om het klimmen aan het begin van de wandeling te doen, dan heb je het vermoeiendste gedeelte al gehad als je nog frisse benen hebt.

Mare en ik deden een leuke babbel, de jongens liepen deze keer bij de papa voor een groot stuk.

Dit is veruit 1 van de mooiste wandelingen die ik ooit al gedaan heb. Na de klim, kwam er een gedeelte over rotsen dat ons naar een 30 m diepe kloof bracht, om zo verder via rotsen naar een meer en ten slotte een strand te gaan. Een wandeling van 15km waar echt zowat alles in zat van variatie dat je u maar kan mensen.

Op het strandje hebben we even een romantisch momentje van een koppel onderbroken (nee niet dat soort romantisch😉) dus daar zijn we dan toch maar snel verder vertrokken.

Lode die had het deze keer iets minder naar zijn zin. Hij was wat moe en had ook wat honger op het einde en dan komt moppersmurf echt naar boven ze. Amaaaaaaai.
Hij blijft wel ontzettend grappig, zelfs als hij moe is. Toen hij zei dat hij zeer voeten had en ik antwoordde dat ik dat ook had, kreeg ik volgende repliek:" mag ik dan op je rug zitten, dan heeft er maar 1 iemand zeer voeten." Daar kan je nu toch niet boos op blijven he als er zoiets uitkomt?

Het enige dat nog hielp om verder te wandelen is samen tellen hoeveel stappen het nog was tot aan de mobilhome. Ineens lag het tempo dubbel zo hoog en we vlogen vooruit. Het waren er uiteindelijk nog maar 370, dus we hadden geluk 😁.

Aangezien we morgen onze laatste week vakantie ingaan (niet te geloven hoe snel dit voorbij gevlogen is en hoe hard het leven in de natuur went), trekken we dus verder richting het zuiden. Vooraleer we Stockholm aandoen, stoppen we nog in Falun, waar een bezoek aan de kopermijn op de planning staat.
Falun was nog 430km rijden, wat toch te veel is na een dagtocht, dus we zitten momenteel weer op een super idyllisch plekje aan de zee op ongeveer 2u van Falun.

Het was een zalige dag die we afsloten met nog een hoofdstukje van de gebroeders Leeuwenhart. De kinderen zijn in dromenland en wij dromen van een leven met zo'n spectaculaire uitzichten.

Slaapwel en tot morgen voor een nieuwe dag!

Geschreven door Geertskes.reizen