Het enthousiasme voor Stockholm was niet groot genoeg om het nog een dag ge trotseren. Ipv hiervan bleven we op hetzelfde plekje als gisteren rustig hangen vandaag. Het was een stralend blauwe hemel en daar moesten we van genieten! We trokken allemaal onze wetsuits aan en doken in het koude meer. Ik ben zo blij dat we deze wetsuits gekocht hebben. Het was echt aangenaam zo en het was fijn om op het ponton te drogen.

De rest van de dag brachten we door met lezen, badminton spelen, versierde bergjes maken in het zand.

Toen we nog even aan het nagenieten waren van onze picknick, kwamen er 2 oudere mensen aangewandeld. Een koppel die toch al zeker +80 waren. De vrouw had een badpak aan en ging dus richting het ponton om haar vervolgens in het water te laten zakken. Jurgen en ik zeiden nog tegen elkaar dat dit waarschijnlijk een gevolg is van al je hele leven in koud water zwemmen in de natuur, want dat je dat anders niet zal gaan opzoeken. Toen de vrouw terug wilde komen, wiebelde het ponton heel erg en werd ze onzeker. De man die duidelijk slechter te been was, kon ook niet helpen. Dus toen ik richting haar stapte, kreeg ik een hele uitleg in het zweeds te horen, waarop ik beleefd antwoordde dat ik haar niet verstond, maar haar wel graag wou helpen. Deze vrouw was zo ontzettend zachtaardig en lief, mijn hart werd er echt blij van.
Ik hoop dat ook wij later zo kunnen zijn.

Na toch heel wat uren chillen, was het toch wat tijd voor meer actie. Aangezien we alweer in een natuurreservaat zaten, moesten we niet lang zoeken voor we een geschikte wandeling konden vinden. De kinderen waren hier niet zo erg blij mee (het wandel quota is vrees ik bereikt) en besloten om plots te verdwijnen terwijl we ons klaar maakten. Dat doen ze wel eens meer, dus wij dachten dat ze gewoon aan het meertje zaten te spelen. Daar aangekomen, bleken ze daar niet te zijn en ik voelde de frustratie al opborrelen. Terug richting mobilhome gestapt met het idee dat ze langs de andere kant waren gelopen en we ze dus gewoon gemist hadden. Nope, geen Ma-Lo-Da te bespeuren. Ik begon het in mijn maag te voelen. En toen ze ook niet op ons geroep reageerden, werd ik pas echt ongerust. Een kleine 10minuten later kwamen ze dan toch te voorschijn. Ze hadden beslist om zich te verstoppen en niet te reageren op ons, zodat ze niet moesten wandelen.
Nu normaal zie ik de humor van zo'n fratskes wel in, maar deze keer, in een vreemd land, in 't midden van de natuur, aan het water...Ik vond het niet grappig en het heeft dan ook wel even geduurd voor mijn boosheid weggeebt was.

Gelukkig was de wandeling weer prachtig en kan ik al mijn zorgen steeds vergeten in de natuur. We kwamen weer voorbij baaikes en steigers, gingen door bossen en weiden met galloway cows. Ik word elke dag weer een beetje meer verliefd op dit land.
Wat zo opvallend is aan de Zweedse natuur is dat er overal bbq en grillplaatsen worden voorzien met bankjes rond. Op cafetjes moet je hier niet rekenen, je moet je eigen gerief meebrengen, maar dat die plekken er zo talrijk zijn, bewijst wel dat de zweden ook levensgenieters zijn.

Morgen hadden we een dagje Astrid Lindgren gepland. Toen ik de tickets wou online bestellen vandaag, viel mijn oog op de openingstijden. Je kan het echt niet geloven, maar vandaag was dus de laatste openingsdag en vanaf nu is het park enkel volledig geopend in het weekend. Gedurende de week kan je er wel binnen, maar zijn er geen personages of toneelstukken die worden opgevoerd.
Ik voelde me echt zo schuldig. We moesten dus op zoek naar een plan B. Astrid Lindgren ging namelijk de afsluiter worden van deze vakantie. Vanaf woensdag voorspellen ze hier namelijk erg slecht weer. We zouden dus richting huis trekken.

Nu is het plan om in het dorp vimmerby (waar het park gelegen is) nog een camping aan te doen dat aan een meer is gelegen. Morgen brengen we dan nog een dag door op het meer en maken nog een kampvuur om dan woensdag toch nog naar het park te gaan om op zen minst Villa Kakelbont gezien te hebben.
En zo zie je maar weer, dat onze planning steeds flexibel is of moet zijn. Gelukkig kennen onze kinderen dat al en kunnen ze ermee om.😉

Geschreven door Geertskes.reizen