Vandaag heeft Frank me weer teruggebracht naar de plek waar ik gisteren gestopt ben. Gelukkig hadden we de plek opgeslagen in de favorieten van de navigatie van onze auto, want echt, dat hij me gisteren gevonden heeft, een wonder!

De route ging vandaag op veel stukken tussen bomen door en dat was heerlijk. Want Marja, je hebt helemaal gelijk, ik ben al behoorlijk verbrand. Nu ben ik van mezelf een halve gare, met dit weer ben ik in no time well done!
Maar door de beschutting heb ik me maar één keer extra hoeven insmeren en dat was fijn.

Maar ja, zo zie je maar, het is ook nooit goed. Als het regent is het niet prettig, zo vol in de zon is ook niet alles. Maar dit doe ik toch echt liever hoor!

Het was een pittige dag vandaag met twee flinke beklimmingen. Een heel steile helling naar Nerother Kopf waar de overblijfselen van Burg Freudenkoppe te zien zijn. En daarna nog een steile helling die niet eens een fraai uitzicht bood. Wat zonde!

Ik kwam ook langs een plek waar de schade door orkaan Xinthia in februari 2010 nog goed te zien is, er liggen daar veel ontwortelde bomen. Ik heb foto’s bijgevoegd van herkenningstekens, het gezicht van een vrouw en daarnaast de vermelding ‘Xinthia’.

Daarna had ik met Frank afgesproken in Daun, maar het pad bleek niet echt door het centrum van Daun te gaan. Met als gevolg dat ik verder gelopen heb dan gepland, het duurde even voor ik in de bewoonde wereld was zodat Frank me op kon pikken.

Ik ben gestopt op de plek waar de richtingaanwijzer aangeeft dat Manderscheid nog maar 20,9 km is. Dat zou ik natuurlijk in één keer kunnen doen, aangezien ik vandaag op 20,1 km zat. Dat scheelt niet veel…
Maar vandaag was eigenlijk net te lang, dus ga ik er morgen een wandeling van 11 km en donderdag een wandeling van 10 km van maken. Dan blijft het ook nog leuk 😀.

Tot morgen, 👋🏻

Geschreven door Frank.en.Ingrid.op.reis