Vandaag hebben we 85 km afgelegd, maar dat klinkt zwaarder dan het was. Het was overwegend vlak, natuurlijk af en toe wel wat glooiend, maar echt, meer vlak dan klimmen of dalen. Boevendien hadden we bijna de hele tijd weer de wind in de rug en dat maakt het zo eenvoudig om echt even een afstand af te leggen. En dan schiet het op, we hoeven nu nog maar 375 km naar Santiago. En daar hebben we nog 7 dagen de tijd voor, of eigenlijk zelfs 10 maar dat zou zonde zijn. In Santiago schijn je snel uitgekeken te zijn maar we willen graag een dag een auto huren, wss zaterdag, om naar Finistère en Muxia te gaan. Bovendien willen we de pelgrimsmis bijwonen, we hebben tijd nodig om onze Compostela te gaan halen en we willen op ons gemakje genieten van de aankomst, wat zal dat bijzonder zijn. Daar verheug ik me echt op hoor.
Maar nu eerst een stop hier in Reliegos, een klein plaatsje waar weinig te doen is maar we willen hier echt even relaxen en bijtanken. Morgen hebben we 72,5 km te gaan, over ca 31 km zijn we in León en daar willen we op ons gemak even rondkijken en dan fietsen we door naar een plaats 40 km verderop zodat we overmorgen maar ca 45 km hoeven naar Rabanal, halverwege het Cruz de Ferro. Dat is weer een behoorlijke klim en die splitsen we nu dus in tweeën.
Het ontbijt vanmorgen was heerlijk, we dachten eerst een standaard Spaans ontbijt van geroosterd brood met jam te krijgen maar we kregen er ook lekker een gebakken eitje bij. En bij vertrek kregen we een cadeautje mee, heel lief, en werd ons Buen Camino gewenst. Echt zo’n lieve gastvrouw, alleen daarom zou je al terug gaan. We spraken gisterenavond met een Australiër en zijn dochter, vorig jaar was hij op Camino met zijn andere dochter en zij werd ziek en toen kwamen ze bij dit zelfde hostel terecht. De gastvrouw had zich om zijn dochter bekommerd als ware ze haar eigen dochter dus hij wilde persé met deze dochter naar hetzelfde hostel. Begrijpelijk want ze was echt ontzettend lief!
Toen we weg wilden fietsen werden we in het Engels door en oude Spanjaard aangesproken dat een vriend van hem verongelukt was op de fiets tijdens de Camino, hij vertelde het in geuren en kleuren en het gaf echt vertrouwen in een veilige Camino voor ons 😂. Die man weet hoe hij je vertrouwen moet geven hoor!
We hadden net 200 meter gefietst en ik hoorde mijn naam achter me, ja hoor, daar kwam Peter aan. We hebben even bijgekletst, maar vervolgens haakte hij af, hij fietst wat langzamer. Hij zou in Sahagun overnachten, dat is zo’n 30 km voor Reliegos dus ik denk niet dat we hem nog tegen gaan komen.
Vandaag hebben we een heel stuk het pad van de wandelaars gefietst, dat was nu wel leuk, het pad was breed genoeg en er wordt zo vaak Buen Camino over en weer geroepen dat je je weer echt een pelgrim voelt. We hebben wel met de wandelaars te doen want ze lopen echt zo’n enorm lange stukken over een kaarsrecht pad, links en rechts steeds en hetzelfde uitzicht en voor en achter je eigenlijk ook. Wij hebben die stukken ook maar de etappe van vandaag is gewoon 3 tot 4 keer een wandeletappe, voor hen duurt het veel langer. De foto laat zien hoe de omgeving eruit ziet, wij zagen soms maar enkele wandelaars en soms wat grotere groepen, dat was heel verschillend. De stop bij de albergue was leuk, het was er zo druk met wandelaars omdat er 20 km voor die stop en 20 km daarna nauwelijks voorzieningen waren.
Net voor Reliegos werden we ingehaald door een Fries, die man is 18 augustus thuis vertrokken en hij fietste toch gemakkelijk en vlot, om jaloers op te zijn. Aardige man, hij fietste nog door nadat wij hier bij de Albergue stopten dus hij zal wel dik voor ons in Santiago aankomen. Toch weer even een Nederlander gesproken!
Verder was er vandaag niet veel te zien, morgen in León zal dat vast anders zijn. Tot dan, 💋💋💋

Today we did 85 km on the plains, the “campos”. All relatively flat so easy to cycle, especially with the favourable wind and the excellent weather: sunny, some individual clouds, pleasant temperature. For the first time the cycle route ran parallel with the path for the walkers, we even shared 10+ km of gravel path. Straight as an arrow, a former Roman road. Shorn fields to the right and left. Fortunately we are much faster than the walkers but even for us it seemed endless.No wonder that the terrace of the inn at the end of this stretch was filled with walkers (and us).
The path for the walkers for the rest of today’s trip ran right next to the tarmac road we were on. Not very exciting to put it mildly!
Last night we stayed at a hostal with a very friendly matron who charged us less than we should have paid because Ingrid had to book a room for 3 by booking.com whereas we obviously only needed a double room. Moreover, especially nice for Ingrid, she offerred scrambled eggs for breakfast. And when we left we got a parting present. How nice!
Communicating with the people here is bit of a problem. They sometimes speak a bit of English but mostly it is just Spanish. Fortunately I have picked up enough Spanish by now to be able to ask for the simple things: a large beer/coffee, diet coke and white wine. 😂Seriously, it is one of the few instances where the Latin I had in school comes in handy because Spanish is derived from vulgar Latin so I can understand most of what is written.
We are now in a simple hostal in a hamlet about 30 km from Léon. For the second time this trip with a bathroom equipped for the handicapped. I feel old!
Ingrid has just cancelled a booking for Saturday and booked something fancy instead. That something fancy is now 60-km instead of 45 and, what is more, now includes a 20km climb up to the Crux de Ferro with a stretch of 2 km with a 10% incline. But we are confident...
💪🏻🚴🏼‍♂️🚴🏻‍♀️🚴🏼‍♂️🚴🏻‍♀️🚴🏼‍♂️🚴🏻‍♀️⛰😥😥😥🙄

Geschreven door Frank.en.Ingrid.op.reis