Het was een rare dag gisteren, moeilijk om er de juiste woorden voor te vinden. Het fietsen hiernaartoe ging prima, er zat nog wat klimwerk in maar och, we wilden er best even voor werken, dat voelde prima. En het viel behoorlijk mee, ons routeboekje had ons onnodig bang gemaakt voor de laatste 10 km!
Toen we aan kwamen fietsen dook in de verte de kathedraal op en dat was voor mij een emotioneel moment, we waren er bijna en we zouden het gaan halen. Maar toen we echt in Santiago aankwamen was er een wegopbreking waardoor we van de route moesten afwijken maar er stond niet aangegeven hoe. En dan wordt het lastig want het is er druk, je moet er klimmen en er is veel eenrichtingsverkeer. Dus zijn we een stukje gaan lopen, kwamen vervolgens op een drukke weg, moesten daarna weer lopen, kwamen bij de verkeerde ingangen van de kathedraal terecht, al met al omstandigheden die de emoties behoorlijk om zeep hielpen.
Toen we op het plein stonden spraken we met Marijke, zij is alleen vanuit Léon komen lopen, erg veel emotionele bagage bij zich en duidelijk ontzettend geraakt door het moment. We hebben elkaar omhelsd en ja, toen kwamen bij mij de tranen ook. Maar echt, dat euforische gevoel wat ik verwacht had, dat kwam niet meer, helaas.
We zijn daarna naar ons hotel gegaan, geweldige keuze dat hotel. Het is een pension-bar-restaurant aan een heel klein, heel gezellig pleintje en we hebben er inmiddels al de inhoud van diverse glazen genuttigd maar ook lekker gegeten en, ook heel belangrijk, prima geslapen. Een heel ruime, schone kamer met prima bedden dus, zeker nu we hier 4 nachten blijven, perfect!!
Vanmorgen zijn we op tijd opgestaan in de hoop dat we vlot de kathedraal in konden maar helaas dachten er veel toeristen zo over. De Portico del Gloria hebben we dus niet gezien, 20 min in de rij zoals bij de Python in de Efteling en het gevoel hebbend dat we nauwelijks vooruit kwamen maakte dat we er weer vertrokken zijn. We zijn via de zij-ingang wel de rest van de kathedraal ingegaan, dus we hebben wel veel gezien, o.a. de kist waar St.Jacob in zou liggen en natuurlijk het beeld van de apostel, ik heb hem een welgemeende, dankbare knuffel gegeven.
Verder hebben we bij Maria een kaarsje voor Lieke en een kaarsje voor ons pap opgestoken en bij St.Jacob ook een paar voor allen die ons dierbaar zijn en die dat op enige manier nodig hebben. Mooie, dierbare, emotionele momenten. En bijzonder hoe de emoties die gisteren achterbleven er in zo’n Mariakapel wel uitkomen.
We hebben onze spullen uitgewassen in een echte lavandaria en heerlijk geluncht, jawel, bij ons hotel. Strakjes gaan we proberen de pelgrimsmis bij te wonen en voor morgen hebben we een excursie naar Finisterre en Muxia geboekt. We wilden een auto huren maar de betaalbare auto’s waren al weg en och, zo’n excursie is ook wel heel relaxed denk ik.
Ik heb bij vandaag ook nog wat foto’s geplaatst van ons vorige hostel, dat bleek toch wat gezelliger als we er zelf maar om vroegen dus we hebben in de tuin genoten van het weer, de omgeving en de alcoholische versnaperingen.
Maandag zal ik mijn laatste verslag schrijven met al dan niet een aanbeveling voor de excursie, tot dan gaan we verder met het genieten van niets meer hoeven, tot dan!!! 💋

Geschreven door Frank.en.Ingrid.op.reis