Het was zover vanmorgen, eindelijk 17 april, de dag waar ik al minstens anderhalf jaar zo naar uitgekeken heb. Eindelijk zou ik aan de wandel gaan, helemaal alleen, op mezelf aangewezen. Maar helaas gooide het virus roet in het eten. En ja, ik ben heel blij dat mijn dierbaren bijna allemaal helemaal gezond zijn, ik hoop dat ook de enige die klachten heeft dat goed doorkomt en dan mag ik niet klagen. Ik zou mijn Camino niet alleen uitstellen maar echt afzeggen als ik daarmee iedereen om me heen zou kunnen redden, geen twijfel mogelijk. Maar pijn doet het wel, ik, die nooit huil, heb er al menig traantje om gelaten.
In plaats van vandaag naar Porto te vliegen (dat was dan weer een lichtpuntje, ik hoefde geen vliegtuig in 😂) ben ik toch aan de wandel gegaan. Sterker nog, ik ben gisteren al begonnen met mijn eerste etappe, ik ben gisteren begonnen aan een virtuele Camino van Saint-Jean-Pied-de-Port naar Santiago de Compostela via een app op mijn telefoon. En na de etappe van vandaag het ik er 28,5 km op zitten en ben ik voorbij Roncevalles. En ik kan je vertellen, zo valt de oversteek door de Pyreneeën eigenlijk heel erg mee, met de fiets kostte het me veel meer energie. Afgelopen nacht heb ik heerlijk geslapen in een prachtige B&B in een kingsize bed met een badkamer en-suite. Het was wel raar dat ik de kamer met een man moest delen, maar het was een geweldige vent dus eigenlijk vond ik dat heerlijk 😉. Hij loopt niet mee, hij is in de B&B de kozijnen aan het schilderen dus ik denk dat hij de eigenaar is 😁.
Alle gekheid op een stokje, vandaag heb ik genoten van de omgeving hier en van het prachtige weer en ik hoop dat ik dat de komende weken ook kan blijven doen, ik hoop dat we allemaal gezond blijven en ik hoop dat snel de maatregelen versoepeld worden, want deze tijd voelt zo tegennatuurlijk. Maar jullie de komende tijd op de hoogte houden van mijn Camino gaat hem dus niet worden, volgend jaar waarschijnlijk ook niet omdat het dan een Heilig Jaar is en het extra druk zal zijn maar ik hoop van ganser harte dat 2022 dan toch het jaar van mijn Camino zal worden, fingers crossed!!

Voor nu heel veel dank aan allen voor de support de afgelopen 18 maanden, eigenlijk kan ik nu heel veel mensen noemen maar ik wil graag met name ons mam noemen voor haar enthousiasme en de heerlijke wandelbroek om me te supporten, de Dames van de Camino Comfort, Luisa en Joyce, die me zoveel geweldige tips en adviezen hebben gegeven en me zo professioneel en tegelijkertijd zo gezellig de rugzak hebben aangemeten waarmee ik de wandeltocht echt aangedurfd had en natuurlijk Frank, die me steeds het gevoel geeft dat ik alles aankan als ik het maar wil en doe. Wat ben ik blij dat ik deze intelligente lockdown met Frank kan beleven, ook nu raak ik niet op hem uitgekeken!

Als ik eenmaal echt vanuit Porto kan gaan lopen begin ik een nieuwe blog op deze pagina, jullie horen vanzelf weer van mij. Blijf allemaal gezond, dat is nu het belangrijkste. Die Camino komt vanzelf weer, misschien moeten we deze tijd gewoon allemaal maar zien als een persoonlijke Camino! 👋🏻💋

Geschreven door Frank.en.Ingrid.op.reis