Vandaag stond de etappe van Blankenheim naar Mirbach op het programma, een spannende dag.
Ik moest namelijk vanuit Blankenheim meteen klimmen, vervolgens heel steil dalen via een ontzettend modderig pad. Je ziet het op de tweede foto, het lijkt omhoog te gaan maar het is steil naar beneden, spekglad en funest voor mijn knie. Op de eerste foto zie je het uitzicht net voordat ik naar beneden ging glibberen, je ziet dat het in de verte lichter wordt, daar putte ik veel hoop uit en terecht, zoals je op de latere foto’s ziet.

Na het geglibber moest ik weer steil omhoog naar de Brotpfadhütte, via deze weg gingen vroeger de inwoners van Ripsdorf naar Blankenheim om hun brood te verkopen. Ik hoefde geen brood mee te sjouwen maar had er al een aardige kluif aan.

Ik was bang dat dit eerste stuk te zwaar zou zijn voor mijn lijf, vandaar dat ik het spannend vond, maar gelukkig ging het heel goed.

Daarna werd het een idyllische wandeling en heb ik genoten van de uitzichten, het eerste moment zon, de mooie kerkjes en jawel, het gezelschap van Frank op het laatste stukje. De blijdschap is van mijn gezicht af te lezen toch?

Net voor ik Frank zag moest ik de Kalvarienberg op, daar zijn diverse kruisigings-scènes te zien. Prachtige plek, echt van genoten!

De hele wandeling ben ik in gedachten veel bij een heel lieve, dierbare vriendin van me geweest, ze had vandaag een zware dag. Het maakt me erg bewust van hoe kwetsbaar het leven is en dat ik mezelf heel gelukkig mag prijzen dat ik alleen maar mechanische last van mijn lijf heb. Carpe Diem, af en toe moet je je dat weer realiseren. Een knuffel vanaf hier lieverd!!

Morgen een nieuwe etappe, tot dan 👋🏻

Geschreven door Frank.en.Ingrid.op.reis