Vandaag was een zware dag, ik kan het niet anders zeggen. We hadden een etappe van 115 km gepland, de langste van de hele reis dus we wisten dat het een pittige dag zou worden. Maar diverse omleidingen en even de angst dan Frank zijn telefoon, pasjes en contant geld op de vorige stopplaats had laten liggen waardoor we terug moesten rijden maakten dan we vandaag 130,65 km gefietst hebben. En dat terwijl het af en toe flink regende, vervolgens donderde en bliksemde en daar bovenop ook nog hagel en flinke wind kwam. En dat vooral de laatste 50 km, toen we ook regelmatig stukjes moesten klimmen. Frank heeft zich even afgevraagd of ik het wel zou halen maar er is geen keus, ik heb geen keus, we gaan gewoon door!!
Ik geloof niet dat ik al veel vaker zo blij geweest ben om het einddoel in zicht te hebben en wat voor een einddoel. We slapen vannacht in de jeugdherberg van Tournai, je bent per slot van rekening zo oud als je je voelt dus kunnen we best in de jeugdherberg terecht dachten we toen we het boekten. Maar na 130 km fietsen voelde ik me iets minder op mijn plaats, de jaren zijn nu toch letterlijk wat voelbaar. En eenmaal geïnstalleerd op de kamer werden we vergast op een enorme hoeveelheid muziek en andere geluiden van de jeugd in de andere kamers, mijn God, want kan een mens zich dan oud voelen 😂.
Overigens bleken de spullen van Frank in mijn voortasje te zitten en we waren allebei niet op het idee gekomen om daar even in te kijken alvorens terug te fietsen. Maar de opluchting dat hij niets kwijt was was groter dan de frustratie vanwege de extra kilometers, zo heb elk nadeel zijn voordeel nietwaar?
De etappes zijn morgen en overmorgen nog lang maar daarna wordt het korter, zodat we echt kunnen stoppen voordat het niet meer lukt. Bovendien word ik fitter terwijl we fietsen dus alles komt goed!! Met het weer van vandaag was het niet aanlokkelijk om foto’s te maken dus vandaag heb ik er maar 1 maar die vond ik wel heel leuk, een richtingaanwijzer naar Santiago.
Overigens allemaal bedankt voor de leuke reacties op de blog. We gaan er niet elke keer op reageren om te voorkomen dat we te veel met onze schermpjes bezig zijn maar we lezen ze wel en we genieten er enorm van dus vooral doorgaan 😃!

Today was a heavy day, there are no other words for it.We had planned a 115- km trip, the longest of the journey so we knew it would be a strenuous day. But various detours and the fact that we thought Frank had left his money, credit cards and phone at the last stop so we had to go back caused us to travel 130,65 km. And all that in occasional heavy rain, thunder and lightning and sometimes even hail and heavy winds. Especially in the last 50 km when we had to manage frequent climbs. Frank wondered now and then if I was going to make it but there was no choice, I had no choice, so I just plodded on.
I don’t think I’ve ever been so thrilled getting the final destination in sight and what a destination. Tonight we’re sleeping in the youth hostel in Tournai and since we are of the opinion that you’re as old as you feel we thought a youth hostel would be ok when we booked. However, after cycling 130 km I felt somewhat out of place, the years are now really starting to count. Once installed in our bunk bed room we were being treated to a lot of loud music and other sounds of today’s youth in the other rooms on our floor and my God how a person can feel old. 😂
BTW Frank’s stuff turned out to be in my handle bar bag and the both of us hadn’t had the simple idea to look in there before racing back. But the relief that he hadn’t lost anything was greater than the frustration caused by the extra kms.
Tomorrow’s stretch and the one of the day after are still long but after that they will be getting shorter so we’ll be able to stop when the going is getting too tough. Moreover, I will be getting in better shape as we are progressing so it’ll be alright! Today’s weather wasn’t very inviting to take pictures so I ‘ve only got one picture which I thought a very nice one, a sign pointing the way to Santiago.
Thank you all for your nice reactions to the blog. We won’t respond every time, however, to prevent us spending too much time watching our little screens but we’re certainly reading them and enjoying them enornmously so by all means continue.

Geschreven door Frank.en.Ingrid.op.reis