Vrijdagavond zijn we naar de pelgrimsmis gegaan. Die begon om 19.30 u en navraag bij de plaatselijke VVV leerde dat we ruim op tijd zouden zijn als we er rond 18.50/19.00 u zouden zijn. Aangezien we geen risico wilden nemen zorgden we dat we om 18.30 u bij de ingang waren en we waren opgelucht dat daar nauwelijks een rij was. Eenmaal binnen werd duidelijk waarom, iedereen zat al binnen!!! Gelukkig konden we nog plaatsen vinden en we hebben ervan genoten. Het was ontzettend bijzonder, ik heb nog nooit een mis bijgewoond waarbij zoveel priesters op het altaar stonden en waarbij zo ontzettend veel mensen in de kerk zaten en stonden. We verstonden er natuurlijk niets van, alles was in het Spaans ipv in het Latijn (zoals het hoort vindt Frank maar ik geloof niet dat ik er dan meer van verstaan had 😂), maar toch voel je wel waar het over gaat. Het ter communie gaan was voor mij heel bijzonder, dat voelde echt als het eind van onze camino. En daarna de toegift, het zwaaien van de botafumeiro, het enorme wierookvat, dat was zo enorm indrukwekkend, echt een belevenis. Kortom, de mis was het wachten meer dan waard, het maakte de camino af.
Daarna gezellig bij ons hotel op het terras gezeten en genoten van het moment, er kwam zo’n rust over ons nu we alles gedaan hadden wat we wilden doen deze reis.
Zaterdagmorgen zijn we op tijd opgestaan voor de bus voor Muxia en Finisterre. Ik was eigenlijk blij dat we geen auto gehuurd hadden want nu kwamen we precies op de plekken waar wat te doen was. In Muxia hebben we de restanten van de stenen boot waarin Maria naar St. Jacob toekwam gezien. De apostel had het gevoel dat hij faalde en zowel God als Jezus teleurstelde omdat hij geen mensen wist te bekeren hier en Maria kwam om hem gerust te stellen en ervan te verzekeren dat hij juist wel goed bezig was. En dat het verhaal waar is blijkt ook de grote stenen die er liggen, waaronder de steen van de foto die het zeil van de boot was. Geen twijfel mogelijk!
Daarna zijn we naar het eind van de wereld gegaan, Finisterre (finis terrae). Eerst naar de vuurtoren maar daar was geen mooie foto van te maken, wel van de omgeving.
Daarna naar het plaatsje zelf waar we heerlijk gegeten hebben en ook nog wat rondgekeken, met name de haven was ontzettend leuk, echt een vakantiegevoel hier hoor!
Daarna gingen we naar berg A Pindo, waar mensen vroeger, voordat ze katholiek werden, van geloofden dat er de Goden in woonden. Daar komt ook een rivier uit bij de oceaan, maar hij komt aan vanaf een andere berg en vormt daar een prachtige waterval die uitkomt in de oceaan, heel mooi.
Vervolgens zijn we naar Carnota gegaan waar we de op 2 na grootste hórreo van de wereld gezien hebben van 34,5 meter lang. Ze werden vroeger gebruikt om voedsel in te drogen maar tegenwoordig niet meer. Ze waren een teken van rijkdom, hoe groter, hoe meer voedsel je had om te drogen en dus was je rijker als hij groter was. Deze plaats wedijverde met het dorpje even verderop maar die van hen bleek uiteindelijk 20 cm langer dus zij wonnen!! Het is dus duidelijk dat hier ‘size does matter!’. De grootste staat in de buurt van Léon. Het zijn typische gebouwtjes voor Galicië en als ze ouder zijn dan 100 jaar zijn ze beschermd, vandaar dat je er nog zoveel ziet staan.
Daarna nog een mooie rit langs de kust en terug naar Santiago de Compostella en weer waren we een prachtdag verder.
Zondagmorgen zijn we weer lekker gaan ontbijten, hebben we weer even met Robin gebeld want oooo, wat missen we hem en vervolgens hebben we onze fietstassen voor de laatste keer ingepakt en samen met de fietsen afgegeven zodat alles met een vrachtwagen mee naar Nederland kan. Het was weer een stapje verder van de camino en dichter bij huis, maar ook dat voelt nu weer goed. Daarna heerlijk Caldeirada pescado y mariscos, een ontzettend goed gevulde vissoep, gegeten bij restaurant Ribadavia, een aanrader als je eens hier zou zijn!!!
De rest van de dag een beetje uitgerust, rondgeslenterd en terrasjes gepikt om nog even van de sfeer en de zon te genieten.
Vandaag was voor mij een spannende dag, vliegen is niet mijn ding, helaas😥. Maar met een oxazepammetje, ingenomen met 0,25 l heerlijke witte wijn op het vliegveld en vervolgens een toast op onze prachtervaring in het vliegtuig met een flesje cava had ik weinig benul van het vliegveld en ben ik relaxed op Schiphol aangekomen, netjes op tijd.
Nu zijn we heerlijk weer in ons eigen huis na nog een stukje NS, Stef heeft ons opgehaald (in Den Bosch want de NS zou de NS niet zijn als het tot Eindhoven goed gegaan zou zijn 😱) en voor de deur afgeleverd, deze reis was een stuk minder inspannend dan de heenreis en verbruikte heel wat minder energie!!!!
Allemaal heel erg bedankt voor het meelezen en het meeleven, we hebben genoten van jullie reacties via Pindat, whatsapp en mail, het was echt hartverwarmend om steeds weer stukjes te mogen ontvangen. Bedankt en hopelijk zien we jullie allemaal snel!!! Veel liefs van Frank en mij 💋♥️💋

Geschreven door Frank.en.Ingrid.op.reis