Na een ‘Nederlands’ ontbijt mét eitjes en ontbijtgranen reden we vandaag langs de rivier de Ouche en het kanaal de Bourgogne. Het ging vooral naar beneden, dus dat was alvast een meevaller én het was droog. We passeerden pittoreske dorpjes zoals Veuvey-sur-Ouche, waar de inwoners vroeger extreem oud werden en Fleurey-sur-Ouche waar we onze eerste koffie dronken in een café met de mooie naam “Les copains d’abord”. Het deed ons denken aan het mooie lied van Georges Brassens. Daar deden we nog een extra klimmetje naar Villa Sainte-Chantal. De vroegere bewoonster ontmoette daar François van Sales en stichtte met hem de orde van de Visitatie. Dus twee keer bingo: Chantal ging naar de Visitatie en Filip is daar directeur geweest.
Op de Ouche vaarden hotelboten, de gasten nipten daar tegen de middag aan hun glaasje wijn.
Jammer genoeg was het ietsje te fris om te zwemmen in Lac Kir, een kunstmatig meer genoemd naar de Franse priester Félix Kir. Kir kennen we ook van een lekker aperitiefje: cassis met witte wijn.
Kort na de middag kwamen we in Dijon aan, hoofdstad van Bourgogne - Franche-Comté. Dijon is bekend voor de mosterd, cassis, pain d’épice en slakken. Tijdens de wandeling konden we mooie plaatjes schieten over al deze dingen.
Vóór we de stad inreden bezochten we de Mozesput (een tip van Filips buurman Freddy). De Mozesput is een werk van de Nederlander Claus Sluter, het is een zeshoekige constructie met zes beelden, Mozes,David, Jeremia ,Zacharias, Daniel en Jesaja . Naar het schijnt heeft Jan Van Eyck de toen nog intacte calvarie, hier bewonderd.
Daarna bezochten we het Musée des Beaux Arts : Filips de Goede en Karel de stoute hebben dit paleis laten bouwen. We stonden in bewondering voor de praalgraven van Filips de Stoute, Jan Zonder Vrees en Margaretha van Beieren met de beroemde albasten beeldjes “les pleurants“ van Sluter. Ook het schilderij van Filips de Goede door Rogier Van der Weyden (een “prentje uit onze geschiedenisboeken”) zagen we daar levensecht. We rondden af met een bezoek aan de Kapittelzaal van de Heilige Kapel die de zetel van de Orde van het Gulden Vlies was.
We doorkruisten Dijon met de fiets tot aan de jeugdherberg waar we vanavond slapen. Na veel gesleur met fietsen en bagage op trappen, waren we uiteindelijk klaar om de uilenwandeling in het oude centrum aan te vatten. De Eglise de Notre Dame, een moutarderie, het Hôtel de Voque met de geglazuurde dakpannen, typisch voor de regio, het Musée Rude met gigantische beelden, de Place des Ducs, het paleis van de hertogen van Bourgondië en tenslotte de kathedraal Saint Bégine zorgden dat er voor vandaag voldoende stappen op onze teller stonden.

Geschreven door Filip-en-Chantal-op-reis