Gisteren begon onze reis met een autorit naar ons hotel in Achim-Baden. Een trip van 560 km. Onze vrienden Fredy en Christine zorgden voor een fijne ontvangst. Voor vandaag stond een bezoek aan de Hanzestad Bremen op het programma. Met de trein reden we tot in Hauptbahnhof Bremen (15 min ).
Bremen is na Hamburg de grootste stad van Noord-Duitsland en een belangrijk cultureel en economisch centrum. Het is fietsstad nummer één in Duitsland en zelfs nummer drie in de wereld. De stad is beroemd om zijn geschiedenis. Karel de Grote stichtte rond 787 een bisdom op de plaats waar nu Bremen ligt. De stad was in die tijd een belangrijk steunpunt in Noord-Europa om mensen te bekeren tot het Christendom. In 1260 werd Bremen lid van het Hanzeverbond.
Onze eerste indruk was: hoe rustig is het hier, zo veel groen en ruimte. Bremen is terecht één van de groenste grootsteden van Duitsland. In het stadspark werden we verwelkomd met de voor deze streek typische uitdrukking ‘Moin’. We passeerden het imposante theatergebouw en volgden het Paula Modersohn-Beckersteg, een vlonderpad, genoemd naar de Duitse expressionistische kunstenares. Bij de Kunsthalle Bremen was het tijd voor een koffietje. Op het terras genoten we van drank én het zonnetje.De kunstwerken van Monet, Manet en Cézanne bewaren we voor een volgend bezoek. We wandelden verder door de wijk Das Viertel, een hippe levendige wijk met veel graffiti die je een beetje aan Berlijn doet denken.
Via de kunsttunnel met graffiti, jammer genoeg een beetje verloederd, kwamen we in de wijk Schnoor.
Dit was vroeger de armste buurt van Bremen waar veel vissers woonden. Daar is ook de naam van afgeleid, Schnoor is Nederduits voor Schnur (‘touwtje’) en verwijst naar de werkplaatsen waar de zeilen en het touwwerk van de schepen werden gemaakt. Nu is het een gezellige wijk met cafés, restaurants, souvenirwinkels, boetiekjes en kunstgalerieën.
Via smalle steegjes kwamen in de Bottcherstrasse, een van de populairste bezienswaardigheden van Bremen, ook al is het straatje smal en maar 108 meter lang.
Het straatje in het oude centrum van Bremen is een fraaie aaneenschakeling van bakstenen panden in art deco en expressionistische stijl. Het was ooit een straatje met vervallen huizen dat rond 1920 werd opgekocht en opgeknapt door de succesvolle zakenman Ludwig Roselius, die zijn fortuin maakte als uitvinder van cafeïnevrije koffie.
In de Bottcherstrasse vind je het beroemde Klokkenspelhuis. Op bepaalde tijdstippen spelen tien melodieën en laten platen verschillende belangrijke gebeurtenissen zien.
We wandelden verder tot op de Marktplatz. Daar zagen we de Onze-Lieve-Vrouwekerk, de Sankt Petri Dom, het standbeeld van ridder Roland en het Rathaus die beiden op de Unesco werelderfgoedlijst staan. We raakten de knie van ridder Roeland even aan, want het verhaal wil dat wie de knie aanraakt, nog terugkomt naar Bremen.
Uiteraard gingen we op zoek naar het wereldberoemde beeld van de Bremer Stadsmuzikanten. We raakten de poten van ezel aan, want hier geldt dat wie beide poten van de ezel aanraakt een wens mag doen. Voor wie echter slechts één poot aanraakt, geldt dat de ene ezel de andere aanraakt 😀.
De moraal van dit verhaal is dat het gaat over het besef dat je niet alles alleen kunt en anderen nodig hebt.
Na deze mooie stadsverkenning aten we een lekker broodje vis, afsluiten deden we met een drankje aan de molen. Met de trein spoorden we terug naar Achim Baden. We kijken er naar uit om morgen in de geest van de Bremer Stadsmuzikanten onze fietstocht aan te vatten.

Geschreven door Filip-en-Chantal-op-reis