Na een heel fijn, verzorgd ontbijt vertrokken we voor een tocht die ons langs de wadden richting Deense grens zou brengen. Omdat op Pinksteren zowat alle winkels en horeca dicht blijven kochten we brood voor onderweg aan een kraam. We lieten ons opnieuw verleiden door de lekkere rozijnenbroodjes. Dat het mooi fietsweer zou worden had Chantal al voorspeld na raadpleging van diverse weerapps en -sites. En het werd mooi weer, al vlug gingen de fleeces in de fietstassen. Het decor van onze rit werd vandaag gevormd door groene dijken, duizenden schapen, brede wadden, diverse vogelsoorten en heel veel windmolens. Deze buitengewoon mooie omgeving probeerden we op beeld vast te leggen wetende dat dit bijna onmogelijk is. Het was heerlijk fietsen. Een filmpje: https://m.youtube.com/watch?v=NAVIw-o0-ZI&feature=youtu .be
Fredy had vandaag een bijzondere opdracht, hij hield voor ons de vele ijzeren hekken open die ervoor moeten zorgen dat de schapen niet overal kunnen lopen. Want als het hek van de dam is lopen de schapen overal zegt het spreekwoord.
Aan de rand van Niebüll hielden we halt bij het Friesisches Museum gevestigd in een woning van het type”Uthland Fries langhuis” in paal- en balkenconstructie en rieten dak. Voor een bezoek hadden we geen tijd maar de conservator vertelde ons dat het museum laat zien hoe de Friezen hun huizen bouwden, hoe ze leefden en werken en door de eeuwen heen een typische volkscultuur ontwikkelden. Een eindje verder reden we langs de Friedrich-Paulsen-Schule, de school is vernoemd naar de hoogleraar filosofie en onderwijs Friedrich Paulsen. Met de naamgeving van de school wordt hij niet alleen geëerd als kind van dit landschap maar ook als pleitbezorger van een nieuwe vorm van middelbare school met bijzondere aandacht voor moderne talen en natuurwetenschappen. Architectonisch is de school ontworpen en gebouwd door rijksbouwmeester Lütcke. Het gebouw staat vermeld in de kunsttopografie van Sleeswijk-Holstein. Via kleine weggetjes, soms met de wind mee en dan weer tegen de wind in reden we naar onze overnachtingsplek. De eerste aanblik voorspelde niet veel goeds, op het eerste zicht een bouwval waar niet onmiddellijk een eigenaar te bespeuren was. Na een paar keren ‘hallo’ te roepen kwam eerst de hond en later de eigenares aangelopen. Al gauw moesten we onze mening bijsturen, een vriendelijk onthaal en een verzorgd en net tweekamerappartementje. Na de was en de plas genoten we in het zonnetje van een aangeboden aperitief op basis van vlierbloesem. We nemen vandaag afscheid van de typische streekbegroeting ‘moin moin’, morgen schakelen we over op het Deense ‘hej’. Het was terug een mooie dag.

Geschreven door Filip-en-Chantal-op-reis