Om 5.45 u gaat de wekker in de tent naast ons en volgt er gepraat en gerommel. We hadden eigenlijk nog een uur willen blijven slapen tot het licht wordt, maar zijn nu kansloos. Dus met de hoofdlamp op, bereiden we ons voor op de nieuwe dag.

Het einddoel is Núria een pelgrimsoord op 1960 m hoogte.
Onze eerst klim is naar de Collet de les Barraques. Vandaar zouden we via een variant op ongeveer dezelfde hoogte kunnen blijven lopen tot het eindpunt.

Maar de GR11 duikt het dal weer in naar Queralbs. Een mooi plaatsje met 18 inwoners. In het weekend komen de mensen naar hun 2e huis, dan is de gemeenschap compleet. In de winter is het, volgens een jonge inwoonster, eenzaam (en koud).
Inkopen doen kan niet. De winkel bestaat sinds een maand niet meer, omdat de eigenaar is overleden.

Het restaurant opent pas over een uur, maar een goed belegd broodje uit de bar volstaat ook.
Daarna volgen we een oud pelgrim pad weer omhoog. Ooit mooi bestraat, met treden en afvoergoten voor het bergwater.

Liggen pelgrims oorden vaak op een plek die moeilijk te bereiken is? Wanneer we al even op deze camino lopen, passeert ons een tandrad treintje. Wij zijn de enigen die ons inspannen om langs de steile rotswanden van de kloof omhoog te klimmen. In 3,5 u tijd valt er van alles te overdenken, zoals een pelgrim betaamt.

Er zijn veel mensen, je kunt je hier boven op veel manieren vermaken. Sommigen zijn gekomen om (via een briefje) een verzoek aan de moeder Gods van Nùria te doen.
Een enorm hotel wacht op klanten en vraagt een flink bedrag voor een overnachting met diner. Dat krijg je met zo ʼn plek. Wij laten ons verleiden.

Geschreven door Eg.en.Mech.weg