Wat een sterren vannacht: ontelbaar, heel indrukwekkend. Omdat de maan net achter een bergkam is werpt hij geen licht in de kom waar wij staan. Zó donker wordt het in Nederland nooit!
's Morgens heel vroeg, als we opstaan, zien we nog wél even de maan. We klimmen omhoog naar de Collado de Petraficha. Telkens als je denkt dat je de 1964 m hebt bereikt zit er weer een andere glooiing voor.

Het is heerlijk om je na de afdaling te koelen in de beek. Maar niet een geschikte plek voor een siësta. Want omdat je hier met de auto kunt komen, is het voor veel mensen een pleisterplaats.

In deze streek, de grens van Spanje en Franrijk lopen veel vluchtroutes door de bergen. Vanwege het nazi regime en later de Franco dictatuur. De paden worden nu voor het plezier gebruikt.

Dus lopen we door om een uur later een schaduwrijke, vlakke plek bij de Rio Aragón Subordan te vinden.

Er zijn vandaag beken genoeg om, met hulp van onze waterfilter, te zorgen voor drinkwater.
Om bij een camping te komen, hadden we van de route af gemoeten. De extra kilometers heen en weer willen we vermijden, om zo de route van morgen in te korten. We vinden een mooie bivakplek naast een bruggetje. Nog een laatste bad in de beek en dan duiken we fris onze mummie slaapzak in.

Geschreven door Eg.en.Mech.weg