We zien onze reisgenoten op een plateau terug. Gisteren werden we naar deze plek verwezen, omdat daar een zelfvoorzienende hut staat. Dat wil zeggen dat je in refugio de la Larri beschutting hebt en op de betonnen vloer kunt slapen. Daar hadden we dan anderhalf uur voor dóór moeten lopen, met meer dan 300 m stijgen. Echt geen optie na wat we gisteren al hadden gedaan. Dus iedereen had in het dal een plekje gevonden. En je komt elkaar overdag vanzelf weer tegen.

Terug kijkend zien we aan de overkant de rand van de kam waar we overheen zijn gekomen en de steile helling van gisteren. Ook hebben is er prachtig zicht op de Monte Pineta. Vergeleken met de vorige eeuw is de gletsjer een stuk kleiner geworden.

Als we verder stijgen zien we een merkwaardige rand van steen. Er is op deze hoogte een vrij vlak dal ontstaan, toen grotten in het gesteente zijn ingestort. Alleen de kalkstenen buitenkant is overeind gebleven.

Tientallen hagedissen schieten voor onze voeten weg als we verder naar de collado de las Coronetas klimmen. Op de col is een stukje van het volgende dal en een langgerekte, brede weg te zien. Vergeleken met gisteren vallen we van het ene uiterste in het andere. Meer dan 10 km volgen we, geleidelijk dalend, de flank van de berg. Ook al is er uitzicht, zo ʼn stoffige gruisweg is saai. En het is inmiddels weer erg warm. Hier en daar vinden we een schaduwplekje en stoppen we voor een drinkpauze.

Parzán is een grensplaatsje waar mensen alleen komen om goedkoop te tanken of boodschappen te doen. Wij kiezen de kleinste supermercado. Met hopelijk minder kans op grootverpakkingen. Onze voorraad is er helemaal doorheen en de komende 4-5 dagen is er geen mogelijkheid om inkopen te doen.

Gelukkig heeft het hostel (een eenvoudig hotel) nog 1 kamer vrij.
We zetten geen stap meer buiten de deur. Alleen al bij het beklimmen van de trap naar de 2e verdieping protesteren de spieren.
Wij eten ons rond en genieten van verse groenten en fruit. De was doen we dit keer eens niet met koud water, maar in het bad. (Ongelofelijk hoeveel vuil er dan uit komt. Terwijl we het dagelijks bijhouden).

Morgen willen we weer even na 6 u op, om al veel kilometers te maken vóór het heet wordt. Daarom krijgen we een ontbijtpakket want de eetzaal is dan nog niet open. Geen warme thee dus, helaas. Maar nu wél: een zacht matras.

Geschreven door Eg.en.Mech.weg