We bereiken na een enerverende klim een van de hoogste punten van de GR11 de Collado de Tebarray op 2722 m.
Josu (die we 2 dagen geleden voor het eerst tegenkwamen) vertelt dat hij al eerder was begonnen aan de GR11, maar de tocht begin juli af heeft moeten breken omdat de sneeuw op dit traject dat belemmerde. Nu liggen er nog maar een paar kleine stukjes.

De route is niet alleen met rood - witte strepen gemarkeerd. Maar op lastige stukken, waar het pad niet goed te zien is, ook met steenmannetjes. Dat is een stapeltje stenen van groot naar klein. Op deze route staat een hele mooie.

Als we na uren klimmen en afdalen bij berghut Refugi de los Ibones de Bachimaña komen begint het te onweren. De donkere lucht hing er al toen we op de col waren. Maar het is niet goed te voorspellen wanneer er regen uit valt.

Wij zijn toch al van plan om flink te pauzeren vóór we verder lopen, dus wachten het af. Net als veel andere mensen. Spaanse mannen praten geanimeerd met elkaar: het is een herrie van jewelste in de kleine eetzaal.

Om 17.00 u is het bijna uitgeregend en lopen we verder: een route die op ongeveer dezelfde hoogtelijn blijft. Zodat we niet hoeven af te dalen en weer te klimmen.
Het is niet de officiële GR11, dus is hij minder goed aangegeven. Dat is wel even zoeken. En we lopen onderweg verkeerd. Niet leuk wanneer je toch al vermoeid bent.
We moeten een heel stuk een waterleiding volgen. Samen met de pijp moeten we door 2 tunneltjes. De bedoeling is dat dit traject de GR11 gaat worden. Dan moet er nog wel wat aan gebeuren!

Geschreven door Eg.en.Mech.weg