In ons onderkomen hangt de scherpe geur van gebrand hout. Mensen kunnen een "kachel" stoken en er op koken. Met het verzoek het brandhout aan te vullen. (Waar op deze hoogte in de bergen hout vandaan gehaald kan worden is mij een raadsel).
Het ijzeren bed in de oude hut voelde beslist een stuk harder dan een ondergrond van gras of matras. Wij zijn de enigen die in deze ruimte hebben geslapen. Hoewel er plek is voor meer, liggen de mensen liever in de comfortabele nieuwe hut.
Buiten begint het langzaam weer licht te worden, maar in ons verblijf is het zo donker dat we onze hoofdlamp nodig hebben bij het inpakken.

Na twee honderd meter lopen op het traject van vandaag, steken we de grens over. We zijn terug in Spanje. Dat is direct merkbaar aan de bewegwijzering: een afgebladderd bord waar niets meer op te lezen valt, vervaagde rood wit markeringen. Gelukkig staan er regelmatig steenmannetjes.

Het volgende richtingsbord, brengt een verrassing. We staan hier nog 233 km van Cap de Creus, ons eindpunt van de GR11.
In Nederland zou dat 10 tot 11 dagen lopen zijn. Hier wordt dat langer door het klimmen en dalen, maar de meeste hoge pieken hebben we al gehad.
Op hetzelfde bord staat het eindpunt van vandaag “Refugi de Malniu 9,7 km”. In Nederland zou dat ruim 2 uur lopen zijn, in de bergen hebben we daar 4.15 uur voor nodig.

Tijdens onze koffiepauze passeren een paar Engelsen die dezelfde route volgen op de mountainbike. Bij de steile klim naar de Portella d’Engorgs komen we ze weer tegen. Daar moet de fiets worden opgetild. Ons tempo wordt hetzelfde als dat van hen. Afdalen op de fiets gaat vlotter, maar is soms heel stijl met bovendien grote brokken steen op het pad. Gekkenwerk. Zij vinden het heerlijk om te doen. Maar moeten onderaan de eerste helling toch hun fiets even nakijken. Ondertussen vertoont het binnenwerk van Egbert zijn stok mankementen, gelukkig kan hij wat fietsgereedschap lenen om dit te repareren.

De refugi is met de auto bereikbaar vanuit het dal. Er is een groot natuur terrein waar koeien lopen en je ook mag kamperen. Veel mensen maken daar dit weekend gebruik van. We zien een paar eigenwijze beesten bij de ingang van een van de tentjes grazen. De eigenaars kunnen daar voorlopig niet zitten. Blijkbaar moet je dat hier op de koop toe nemen.

Geschreven door Eg.en.Mech.weg