Ruim 90 km stond voor vandaag op de planning, eindigend bij een hotel dat volgens Google permanent gesloten was 😖.
De route was makkelijk: er loopt maar één weg van oost naar west over Sumbawa dus ver verkeerd rijden is er hier niet bij. Vanochtend ben ik eerst nog even langs het “gele paleis” gefietst, dat had ik gisteren gemist. Dit is rond 1940 door Nederlanders gebouwd, ziet er uit als een gewoon huis en is samen met een Nederlands hervormd kerkje het enige aan Nederlandse historie dat ik hier kon vinden.
De route liep verder door een droog en stoffig landschap, waar het wat verkeer betreft erg rustig was. Sumbawa is wat oppervlakte betreft half zo groot als Belgie maar er wonen maar 1 miljoen mensen. Ruimte zat dus. Naast de weg een variatie van de traditionele houten huizen met gevlochten bamboe wanden, tot aan in rode baksteen gemetselde huizen. Er wordt hier minder met de zelfgemaakte betonnen blokken gebouwd dan in Bali en Lombok. Alleen is het nog niet direct schoon metselwerk 😉.
Gezien de afstand en de onzekerheid met het hotel heb ik redelijk doorgefietst, zonder lange pauzes. Ik ben op het eind wel even gestopt bij een groep boeren die hun waterbuffels verzameld hadden naast de kant van de weg. Ik had net een foto van ze gemaakt toen er een vrachtwagentje voor een bergje zand stopte. Dit bleek de instap plaats voor de buffels. Ze lieten zich gedwee stuk voor stuk in de vrachtauto dirrigeren. Op maar een nieuwe plek om te grazen.
Uiteindelijk heb ik rond een uur of 4 een hotel gevonden, ik moest er nog wel 10 km voor door fietsen naar Labuan Jambu maar heb daarvoor wel een goede kamer in een vrij nieuw hotel.
Het ligt pal aan zee en iets verder ligt ook een restaurantje waar ik net een gegrilde vis met nasi goreng heb gegeten naast het kabbelende water van de zee. Geen reden tot klagen hier 😉.

Geschreven door Cees.op.reis