Voor de route naar Kuala Lipis kon ik kiezen uit twee varianten: de originele route over een oude weg met een flinke heuvel er in, en de route over de nieuwe weg met minder hoogtemeters. Vooral dat laatste sprak me aan dus daar had ik me op voorbereid.
Toen ik vertrok was het overal nog nevelig van de regenbuien van afgelopen nacht. Dat maakte het tenminste het eerste half uur lekker fris.
Na een kleine 20 km kwam ik ineens bij een afgesloten weg, zonder aankondiging of omleiding. Omdat ik er met de fiets wel door kon heb ik maar gewoon de route vervolgd, en een eindje verder kwam ik weer langs een wegafzetting, nu voor het verkeer van de andere kant. Ik zag niet in waar dit nu goed voor was ☹️
Na 20 km draaide ik ineens een 4 baans weg met vluchtstrook op, dat leek me een snelweg maar volgens het routeboekje kon je hier gewoon fietsen. De weg was goed en er was weinig verkeer dus het fietste verder wel goed. Bij km 25 moest ik kiezen: de hele dag op deze 4 baans weg of toch maar over de heuvel. Ik heb voor het laatste gekozen maar het was weer een flink klus. De weg bergop lag vol in de zon maar eenmaal op het hoogste punt stonden er wel een paar bomen om even in de schaduw uit te rusten.
Het hele gebied was erg rustig, er wonen geen mensen en vrijwel geen verkeer maar wel twee politieagenten die even kwamen kijken wat ik aan het doen was 😊
Na ongeveer de helft van de route kwam ik weer meer in de bewoonde wereld, steeds meer huisjes langs de weg. En iets verderop stond ineens alles weer vol met palmbomen. Zover ik kijken kon. Het zijn gigantische plantages van honderden hectaren. Bepaald geen kleine boertjes.
Ik was redelijk op tijd in Kuala Lipis dus wilde nog even de stad bekijken, maar toen ik bij het hotel aankwam begon het weer flink te regenen. Dan maar een droog plekje gezocht om te eten. Rondkijken zal voor een andere keer zijn.

Geschreven door Cees.op.reis