Vanochtend was het vroeg opstaan want vanuit het hotel kijk je uit over de rijstvelden, naar de vulkaan Agung (met 3000 m de hoogste berg van Bali, en nog actief) en aan die kant komt ook de zon op. En als je dat wil zien moet je dus vroeg uit bed. Vandaar dat de wekker al om half 6 afging. Zonsopgang zou net voor 6 uur zijn, maar de lucht was al aardig verkleurd. Tegenover het hotel staat een hele rij tafeltje met banken om dit schouwspel eens mooi te bekijken. Ik ben daar gewoon een half uurtje gaan zitten. Het was zeker de moeite waard, een vrijwel onbewolkte lucht waar langzaam de zon op kwam. Ik heb er wel foto’s van gemaakt maar die kunnen volgens mij niet echt laten zien hoe mooi dit is.
Daarna stond nog een fietsroute naar Munduk op het programma. Nog geen 40 km maar wel 1000 hoogtemeters, waarvan sommige stukken ontzettend stijl waren. Ik heb regelmatig de fiets naar boven moeten duwen ipv te fietsen. Dat viel met de tassen aan de fiets niet altijd mee, zeker niet op de smalle paadjes tussen de bomen die vanwege de groene aanslag ook nog eens erg glad waren. Ik heb een enkele keer overwogen om de tassen er af te halen en die los van de fiets omhoog te brengen maar heb dat uiteindelijk niet gedaan. Ik heb wel ergens hulp gehad van iemand die in het veld aan het werken was en even mee kwam duwen. Alles bij elkaar een zware tocht (dat is aan het gemiddelde wel te zien), maar wel met onderweg een fantastisch uitzicht over de rijstvelden, door de bossen, langs meren , door kleine dorpjes etc.
Rond een uur of één was ik net gestopt om ergens iets te drinken, toen ineens alles betrok en het flink ging regenen. Ik zat gelukkig droog en heb de gelegenheid maar gebruikt om nieuwe remblokjes op mijn fiets te zetten, dat was ook wel nodig.
Onderweg ben ik nog even gestopt bij een plek waar een groep apen zat. Die hebben daar een vast plekje naast de weg. Er was een vrouwtje dat banaantjes en koekjes verkocht voor de apen, maar ik had ondertussen zelf ook wel trek in een banaan 🍌😉. Toch het grootste deel maar uitgedeeld, ze kwamen het gewoon uit mijn hand halen.
Uiteindelijk kwam ik aan op het hoogste punt: net boven de 1400 m. Daarna was het voornamelijk dalen naar Munduk. Er zaten een aantal zeer stijle stukken tussen, ik was blij dat ik net nieuwe remblokken had 😉. De hele afdaling was wel verraderlijk. Behalve de stijle stukken, was de weg soms slecht of nat, er zaten nogal wat bochten in en op sommige stukken was het mistig omdat de bewolking het dal in trok. Geen afdaling om met volle vaart bergaf te gaan.
Zoals gezegd een zware etappe, ik denk de zwaarste van de hele tour. We kunnen het maar gehad hebben 😊. Morgen verder bergaf richting kust.

Geschreven door Cees.op.reis