Vanochtend begon de dag met een overtochtje met de veerboot naar Lombok. Op zich geen probleem: gewoon een kaartje kopen en je kunt mee. Alleen het kopen van een kaartje was een beetje apart: als eerste kom je via een loket waar je moet betalen. Het bedrag wordt dan als een tegoed op een soort chipknip gezet waarmee je naar een volgend loket kunt, een paar honderd meter verder. Daar wordt het tegoed er weer afgehaald, vragen ze je naam en printen ze een bonnetje voor de veerboot. Dat had volgens mij ook in één keer gekund.
De boot zou om 9 uur vertrekken, maar dat werd ruim een half uur later. Er gaat ieder uur een boot, maar vertragingen schijnen eerder regel dan uitzondering te zijn.
De overtocht van 4 uur is redelijk saai, op zee is niet veel te zien. Er is een pasagiersruimte maar daar voelde ik me niet zo lekker. Ik heb uiteindelijk ergens aan dek een bankje in de schaduw gevonden en daar was het een kwestie van 4 uur lang zitten, hangen, liggen tot we in Lembar aankwamen.
Ik had besloten direct door te fietsen naar Senggigi, en omdat de volgende route naar Bangsal ook maar 25 km was heb ik die gecombineerd. Het eerste deel verliep vlotjes, richting Senggigi werd het steeds drukker met veel grote resorts langs het strand. En opvallend: redelijk wat wielrenners. Ik kwam er zelfs één tegen met een Jumbo Visma shirt 😊 Dus fietsen moet hier wel te doen zijn 😉
Na Senggigi werd het minder vlak: veel korte en steile hellingen, die maakten dat ik er toch wat langer over deed dan verwacht. Ik was rond half 7 in Bangsal waardoor ik het laatste stuk in het donker moest fietsen. Eenmaal aangekomen bleek dat de homestay werd gerund door een Nederlander die al 30 jaar in Indonesië woont. Je komt ze ook overal tegen 😉

Geschreven door Cees.op.reis