OVER (ONZE) GRENS
Douwe, Sarah, Berend, Githe en ik gaan vandaag naar Hochficht om te skien. Dat skiegebied ligt een uurtje rijden over de grens en is veel groter met meer gevarieerde banen.
Douwe rijdt natuurlijk. Iedereen gaat daar al vanuit. Hijzelf het meest. Het stuk door bergen gaat hem prima af.
De sneeuw is net wat beter dan in Lipno. We skien allemaal heerlijk geskied. Over onze grens. Behalve Berend dan. Die jongen skiet zo soepel en snel. Het liefst skiet hij over heuvels en langs de piste door de bomen. Hij houdt van uitdaging.

VAL MET SCHROEF
Een keertje ging het mis op de middelste berg. Natuurlijk skiet Berend weer tussen de bomen over wat heuveltjes. Maar dan maakt hij de bocht niet scherp genoeg en belandt tegen een paal dat aan het einde van dit paadje staat. Een paal met een uitstekende schroef. Dat leverde hem een beste schram op.
Na een half uurtje skien waren we weer op dezelfde plek. ‘Je gaat hem nog een keer doen toch’, vraag ik. Githe: ‘Nee, je gaat het toch niet weer doen?’ Ja dus. Nu ging de scherpe bocht goed.

OFF PISTE
Hij wilde ook graag skien onder de skieliften. Dat is geen officiele piste, maar veel meer een uitdaging. Het zijn alleen bultjes en bulten waar je om heen moet laveren.
Hij doet het eerst met Douwe en Githe. Douwe haakt al gauw af. ‘Dit vind ik niks.’ Later doen ook Sarah en ik mee het eerst stuk. Sjonge, dat hebben we geweten. Sarah viel een keer voorover op haar gezicht. Dat zag er geweldig uit. Ik kreeg de slappe lach van al die bulten. Ik vond het ook echt moeilijk en ging heel langzaam. Een stuk was me te steil en liet ik me op mijn rug naar beneden glijden. ‘Mam, iedereen in de stoeltjeslift kon zien je zo zien, en toch deed je dit. Het zag er niet uit.’ Dat is natuurlijk zo… Douwe skiede overzij naar ons toe en maakte mooie filmpjes.

STEIL
Op de helft wordt het veel steiler en durven Sarah en ik niet verder.
Githe volgt Berend tot helemaal onderaan. Ik vind het super knap van haar!
Het mooie is dat we na deze ervaring allemaal makkelijker over de kleinere bultjes sneeuw op de gewone skiepiste gingen skien. Ik vind het verrassend dat we elke vakantie weer iets beter gaan skien en meer durven. En ja, je leert toch het meest door weer iets te doen, wat net boven je kunnen ligt.
Zoals Berend zegt: Gewoon vaak doen, gewoon proberen.
Aan de lijve ervaar ik hoe leerzaam en zinvol het is om eens over je grens te gaan. Al is het ook spannend.
Dat moeten we vaker doen, misschien…
‘Dit was de leukste skidag tot nog toe.’ Dat vonden we allemaal.
Douwe zegt dat hij de volgende keer wel skieles zou willen. Ja, dat willen Jaap en ik ook wel.

PIZZA EN REVANCHE
Rachel had haar laatste skiles. Jaap en Thije hebben met z’n tweeen geskied. Dat was ook leuk geweest en gezellig. Alleen Rachels humeur was minder.
Omdat we niet te laat uiteten wilden, zijn we niet naar Milano geweest, maar naar de nieuwe pizzeria. Dat was ook lekker en gezellig. ‘Maar niet zo lekker als die pizza in Frymburk. Dat was de lekkerste die ik ooit gehad heb,’ aldus Douwe.
Als Rachel op bed ligt, gaan we klaverjassen. Ja! Nu winnen Githe en ik van Berend en Sarah. Minder dik, maar toch.
Douwe blijft in stijl van De Ondergang. Hij kijkt een documentaire over Hitler, van zijn jeugd tot fuhrer.

Geschreven door Alines.journal