STRAND MONICA PIER - AMERIKA ALLES HUGE
Na een ontbijt in het hotel, met grote zelf te bakken american wafels, broodjes roosteren, lekkere gebakken eitjes, en jawel, gebakken hambergers! (Lekker volgens Douwe en Jaap), halen Jaap en Douwe de huurauto op: een Suburban. Sjonge wat een car. Hij is huge. Gelukkig alle bagage past er in. Inmiddels hadden wij wat boodschappen gedaan. Sjonge, wat is alles duur hier. Geen wonder dat amerikanen veel moeten werken en soms 2 banen naast elkaar moeten hebben...
Naar het strand. Wat is LA groot. Het is een half uur rijden naar het strand over de snelweg (2x 6 banen: 12-baans autoweg).
Ook huge, een heel breed strand, en heerlijke golven. Zo krachtig dat Rachel een paar keer tollend op het strand werd geworpen door de golven. Maar wij allemaal rolden af en toe rond. Heel leuk, maar ook zout.
De zon is fel. Insmeren! (Vooral Sarah met factor 50, die gevoelig is nu voor zon, vanwege medicatie voor een tekenbeet.)
Langs Monica pier. Wat een mensen! Verkopers die ijs of mango probeerden te verkopen. (Vast illegale mexicanen) Veel verkopen deden ze niet. Hmm...
Bij Monica pier op het strand een mooie grote sport- en speeltuin voor jong en oud, waar je allerlei acrobatische oefeningen kunt doen. Ringen, balanceren op een draad, touwklimmen. Heel leuke sfeer. Wij lekker mensen kijken, Sarah, Thije en Rachel lekker bezig.
En we kwamen (eindelijk) een ijstentje tegen. Hmm. Lekker en gezellig!

EERSTE AIRBNB - LEVEN DUUR
Ons eerste airbnb lijkt op een studentenhuis, zoals Githe zegt. We slapen met elkaar op 1 kamer. De eigenaar blijkt er niet te zijn, maar een vriendelijke mevrouw, Didi, wijst ons waar we moeten zijn. Gelukkig is er nog een gast, die de deur open doet. Alle communicatie blijkt te lopen via de airbnb-app. (Heb je wel wifi voor nodig.) Er is ook een zwembadje bij. Deze is lekker warm. Als de kids gaan zwemmen, komt meteen Didi naar buiten om naar ze te kijken. Telkens als wij er zijn, verschijnt zij ook. Douwe en ik doen boodschappen voor het avondeten. De winkels zijn hier open tot laat in de avond. Handig!
Ook hier duur. Alleen wijn gelijk aan Nederland en de guacamole. De rest is ongeveer 2x zo duur. En geen limonade-siroop te vinden. Dat wordt veel water drinken...
Na het avondeten zijn we allemaal zo moe, dat we niet toekomen aan de zaterdagse chips.
Doen we dat maar op zondagochtend.
We gaan slapen met de airco aan, al maakt dat ding veel lawaai. Toch vallen we allemaal goed in slaap.


DANKEN
Thuis schrijf ik geregeld mijn dankpunten op in het Dankboek van Pfauth. (Een aanrader.) laat ik dat in Amerika ook doen.
Ik ben dankbaar voor dat het goed is gegaan met Sarah in de zon. Voor het vakantiegevoel van deze dag. Dat iedereen een fijne dag heeft gehad.

Geschreven door Alines.journal