VAST OP SCHIPHOL, GESTRAND IN SLOTERDIJK
Om 6 uur amerikaanse tijd krijgen we een ontbijtje. Op dit moment is het 15.00 uur in Nederland. Dus maken we er een lunch van. Om 7 uur, 16.00 uur dus, overstappen in Frankfurt. Loopt voorspoedig. Als het meezit met de bagage, kunnen we de trein halen van 18.55 uur. En dat gaat heel snel. We halen die trein makkelijk. Alleen als we bij het perron aankomen, blijkt dat er geen enkele trein rijdt, vanwege een ernstige stroomstoring, in elk geval niet tot 19.30 uur... Tegenvaller. Maar ook dan rijdt er nog steeds geen trein. Douwe: ‘Zijn we terug in Nederland en meteen gaat het mis! Ik ga nooit weer met de trein, wat een ergernis...’ ‘Douwe, je zit in een negatieve cirkel.’ Hmm, ja, stop.
We krijgen het advies om bus 69 te nemen naar Sloterdijk, vandaaruit kunnen we verder reizen. Inmiddels is het bij de bussen helemaal volgestroomd met gestrande treinreizigers... We besluiten om in 2 groepjes in de bus te stappen, want met al onze bagage lukt het nooit om met z’n zessen in te stappen met deze drukte.
in de eerstvolgende bus 69 springt Jaap naar binnen met 2 tassen en ook Rachel en Thije. Alleen de koffer raakt klem tussen de deur. Douwe drukt de koffer naar binnen en de deur sluit. Afgeladen vol rijdt de bus weg.
Sarah, Douwe en ik staan daar nu vooraan, samen met heel veel andere mensen. We passen natuurlijk nooit in de volgende bus allemaal... Ons geduld en ons voornemen om relaxed en vriendelijk te blijven, wordt op de proef gesteld... De volgende bus stopt een eind verderop. Die missen we. Gelukkig, de 2e halen we wel.
Inmiddels blijkt dat we niet meer met de trein thuis kunnen komen. Daarom heeft Jaap Marga, zijn zus, gebeld. Marga en Judith komen ons ophalen met 2 auto’s, helemaal vanuit Harkstede naar Sloterwijk. Is dat niet ontzettend lief!
Om 22.00 uur zien we elkaar in Starbucks op het station. Heerlijk om daar even te zitten met wat lekkers. Rachel valt in slaap op een stoel. Dan om 23.00 uur sluit de Starbucks en zitten we buiten op een bank. Te wachten tot onze redders in nood verschijnen. Gelukkig is het niet koud. En er is Wifi! Dus ik voeg foto’s in het reisverslag. Rachel ligt in mijn ochtendjas op de bank. De rest surft op het net. Om 0.30, na enkele wegomleggingen, zijn Marga en Judith er! Gelukkig passen al onze tassen en koffers in de beide auto’s, met ons erbij.

THUIS
Om 2.45 rijden we Harkstede binnen. Thuis! Op onze eigen bed. Maar eerst nog even een kop soep van oma Truida. Lekker.
Het lukt ons allemaal om te slapen, gelukkig. De volgende dag natuurlijk uitpakken, wassen e.d. ‘s Avonds komen de opa’s en oma’s bij ons chinees eten. Fijn om elkaar te zien en verhalen te vertellen. Na het eten laten we op de TV foto’s en filmpjes zien van onze reis. Heel leuk!
Deze nacht slapen we allemaal slecht. Jetlag. Hoort erbij. En zaterdag gebeurt het echt! Jaap houdt zijn belofte en duikt het kanaaltje in achter ons huis. Stinken dat ‘ie doet! Gekke man van mij!

AMERIKA
Wat hebben we veel gezien en meegemaakt. In de open bus over de Freeway, low-riders die heen en weer jumpen over de weg, de Grand Canyon in gelopen en door de helemaal oranje Antilope Canyon, gezwommen in een druipsteengrot, bloedzuigers, valpartijen, gesprekken met locals, ghost-town gezien, geshopt, bosbrand van dichtbij, ‘gepakt’ door metershoge golven, gefietst, gekanoed, geraft, genoten van de attracties van Disneyland, de mooie Amerikaanse auto’s en zoveel verschillende landschappen. Wat heeft God de wereld mooi gemaakt!
Goede keuze dat we met elkaar naar Amerika zijn geweest. Met mooie natuur, mooie steden en mooie mensen. Ik had niet gedacht dat ik dit zou zeggen: Amerika, een prachtig land!

Geschreven door Alines.journal