PAKKEN
Ons laatste koffie samen buiten met uitzicht op San Anselmo en ontbijt hier. We hebben ervan genoten dat we wat langer op 1 plaats verbleven. Maar al met al goede keuzes gemaakt, dan weer een tijdje reizen, en dan weer wat langer op 1 plaats, om ook rust in te bouwen.
Nog altijd rijd ik omdat Jaap last heeft van zijn pols. We hebben inmiddels een vaste gewoonte. We pakken allemaal onze eigen tas. Thije regelt het luchtbed en slaapzak en maakt de lilatas klaar met de Ipads en opladers e.d. ALine ruimte alles in de keuken op en maakt met Githe de onderwegtas en koelboxen klaar. Sarah zorgt dat Rachel klaar komt, en helpt dan Aline verder mee. Thije en Jaap brengen alle koffers naar de auto en Douwe pakt de auto in. Jaap is vliegende keep. Hij sjouwt ook mee, maar nu even niet vanwege zijn polsen en knie.

LAATSTE DAG IN SAN FRAN
We willen nog even de sfeer proeven van Fishermans Warf. Op de een of andere manier geeft de navigatie een route aan die typisch is voor San Francisco, de weg berg op en dan juist weer naar beneden. Omdat het druk is, moet je bij elke kruising stoppen. Vaak net terwijl je met de auto steil omhoog staat. O, ik vind het echt eng om te rijden nu. Naar beneden durf ik prima, gewoon flink op de rem. Maar omhoog. Ooh... ik moet echt over mijn grens. Ik verdenk Douwe ervan expres deze route te hebben uitgekozen... maar volgens hem kan je op de navigatie niet de heuvels zien. Dat is natuurlijk zo. Ik kan even ontspannen, want Jaap ziet een tafeltenniszaakje waar hij graag even in wil. De eigenaar, een soort Anne Vlieg, is er aan het trainen. En Jaap speelt even tegen hem, met z’n gekneusde pols. Handig! Maar wel leuk. De man is helemaal verrast als Jaap hem verslaat. Jaap is het nog niet verleerd.
Dan gaat de reis verder. Met steun van iedereen komen we toch aan bij een parkeerplaats die nog niet vol is (30 dollar! De duurste tot nog toe).
Even later lopen we in dit toeristische deel van San Francisco. Hey, ook hier wordt afval gescheiden. Dat valt ons weer mee van Amerika. Of het nu van het rijden komt of niet, maar ik wordt wat misselijk. Maar net voor we bij pier 33 zijn, bij de veerboot naar Alcatraz, zakt het gelukkig weer af.
Alcatraz is de bekendste en strengst bewaakte gevangenis van Amerika, waar niet uit te ontsnappen valt.

ALCATRAZ, GEVANGENIS OP EEN EILAND
Blijkt ineens dat ik het digitale kaartje moeten omzetten in een papieren kaartje, een stukje terug bij een andere balie. De rest is naar de wc en de boot vertrekt nu over 5 minuten... Als het kaartje geprint is, snel terug, zie de rest bij de wc’s staan. DE FERRY VERTREKT. RENNEN! Gelukkig, iedereen begint te rennen. Gelukkig checkt de matroos heel globaal de kaartjes. Alleen Jaap strompelt nog wat... precies om 15.50 uur stapt Jaap aan boord en de ophaalplank wordt gehesen. Pff gehaald.
De rit op de ferry is ook mooi, met uitzicht op ALcatraz en San Francisco. Dan doen we de cel-audio-tour door de gevangenis. Bijzonder om zo’n gevangenis te zien van binnen. Mooi met verschillende persoonlijke verhalen van mensen die daar gevangen hebben gezeten. En alles uitleggen. over birdman, Al Capone. De cellen zijn er echt klein, nog kleiner als in de film lijkt. Natuurlijk ook het verhaal over de ontsnapping. Als we thuis zijn, gaan we die film echt kijken!
Alcatraz was eerst een eiland voor San Francisco. Toen werd het een legerbasis. Vanwege de locatie vlakbij San Francisco, om de westkust te verdedigen. Men was in de vorige eeuw bang voor een aanval van bijv. De russen. Daarna werd het een federale gevangenis, daarna toen de maffia en criminaliteit opkwam in Amerika werd het een gevangenis omde zwaarste criminelen in op te sluiten. Want hieruit kon je nooit ontsnappen. Want het ligt in de oceaan. Het water is er koud en de stroming sterk. Overigens woonden er ook bewakers met hun gezinnen op het eiland.
Een paar decennia geleden werd de gevangenis gesloten, omdat het te duur werd om te onderhouden.
In 1969 bezetten een groep indianen het eiland om aandacht te vragen voor hun situatie, dat de overheid hun land wilde innemen. Hun motto schilderden ze op een grote tank, duidelijk zichtbaar. De media gaf het veel aandacht, dit gaf de native people hun bewustzijn en trots terug. En ook bekendheid en erkenning.
Nu is het ongeveer de bekendste attractie en zijn alle kosten van de gevangenis gemakkelijk terug verdiend. Je moet er weken vooraf voor boeken. Wij hadden dan ook best geluk, dat het gelukt is, om 3 weken te boeken.

HIGHWAY 1: PACIFIC COAST ROUTE
Het kost even moeite, maar we vinden de bekende en mooie kustroute. Het is helaas wel bewolkt. Maar toch mooi. Bekijk de foto’s maar. Tegelijk rijdt het best goed door.
Dan komen we aan in Seaside, vlakbij Monterey. Hier overnachten we en gaan we morgen naar het bekende zee-aquarium in Monterey.

Geschreven door Alines.journal